Ομάδα ATC: A02BX Άλλα φάρμακα για τη θεραπεία του πεπτικού έλκους και της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης

Τo τρικαλιούχο δικιτρικό βισμούθιο (tripotassium dicitrato bismuthate) έχει τηv ικαvότητα vα συvδέεται με τo vεκρωτικό πρωτεϊvικό υλικό τoυ πυθμέvα της ελκωτικής κρύπτης και vα σχηματίζει μια έvωση βισμoύθιoυ και πρωτεΐvης πoυ καλύπτει τηv επιφάvεια τoυ έλκoυς αvαστέλλovτας τη δράση της πεψίvης. Χάρη στη χημική συγγέvεια τωv ιόvτωv τoυ βισμoύθιoυ-πρωτεΐvης διατηρείται στη θέση τoυ από τις επαvαλαμβαvόμεvες δόσεις, μέχρι επoύλωσης τoυ έλκoυς.

Η καρβενοξολόνη (carbenoxolone) είναι ένα παράγωγο γλυκυρρετινικού οξέος με δομή τύπου στεροειδούς, παρόμοια με ουσίες που βρίσκονται στη γευστική ρίζα του φυτού γλυκόριζα. Επηρεάζει τα ενδογενή γλυκοκορτικοειδή αναστέλλοντας δραστικά την αφυδρογονάση toy 11β-υδροξυστεροειδούς. Η ανισορροπία των ηλεκτρολυτών είναι μια σοβαρή παρενέργεια της καρβενοξολόνης όταν χρησιμοποιείται συστηματικά. Η καρβενοξολόνη είναι πιο γνωστή στην κυτταρική φυσιολογία ως ένας μετρίως ισχυρός, αρκετά αποτελεσματικός, υδατοδιαλυτός αποκλειστής των διακυτταρικών διαμεσολαβητών. Ασκεί αντιφλεγμονώδη δράση. Η καρβενοξολόνη έχει χρησιμοποιηθεί από το στόμα στην κλινική θεραπεία των πεπτικών ελκών, ενώ τώρα χρησιμοποιείται τοπικά για τη θεραπεία των πληγών των χειλιών και των ελκών του στόματος.

Η πιρενζεπίνη (pirenzepine) είναι ένας εκλεκτικός ανταγωνιστής του μουσκαρινικού υποδοχέα ακετυλοχολίνης.

Η σουκραλφάτη (sucralfate) σχηματίζοντας μία ιξώδη με κολλητικές ικανότητες ουσία, καλύπτει τη θέση του έλκους και προστατεύει αυτό από την παραπέρα επιθετικότητα του γαστρικού οξέος, της πεψίνης και των χολικών αλάτων. Επίσης, ενεργοποιεί το σχηματισμό της ενδογενούς προσταγλαδίνης PGE2 του βλεννογόνου, γεγονός που κατά ένα μέρος εξηγεί τις αποτελεσματικές κυτταροπλαστικές της ιδιότητες.

Το τριποξείδιο (tripoxide) είναι ένας γαστρικός κυτταροπροστατευτικός παράγοντας που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της γαστρίτιδας και των γαστρικών έλκων. Το τριποξείδιο έχει έναν τρόπο δράσης διαφορετικό από αυτόν από τους άλλους αντι-γαστρικούς παράγοντες: δεν αναστέλλει την έκκριση οξέος και δεν έχει δραστικότητα εξουδετέρωσης του οξέος. Ασκεί τη δραστηριότητά του αυξάνοντας την παραγωγή βλέννας, την κυτταροπροστατευτική έκκριση προσταγλανδίνης, την αναγέννηση των ινών κολλαγόνου, την μείωση της φλεγμονής που προκαλείται από τη μετανάστευση ουδετερόφιλων και την παραγωγή αντιδραστικών ριζών οξυγόνου στο γαστρικό βλεννογόνο, ενισχύοντας τον μεταβολισμό του γαστρικού βλεννογόνου και τη μικροκυκλοφορία.