Ομάδα ATC: A02BX Άλλα φάρμακα για τη θεραπεία του πεπτικού έλκους και της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης

Το τρικαλιούχο δικιτρικό βισμούθιο (tripotassium dicitrato bismuthate) έχει την ικανότητα να συνδέεται με το νεκρωτικό πρωτεϊνικό υλικό του πυθμένα της ελκωτικής κρύπτης και να σχηματίζει μια ένωση βισμούθιου και πρωτεΐνης που καλύπτει την επιφάνεια του έλκους αναστέλλοντας τη δράση της πεψίνης. Χάρη στη χημική συγγένεια των ιόντων του βισμούθιου-πρωτεΐνης διατηρείται στη θέση του από τις επαναλαμβανόμενες δόσεις, μέχρι επούλωσης του έλκους.

Η καρβενοξολόνη (carbenoxolone) είναι ένα παράγωγο γλυκυρρετινικού οξέος με δομή τύπου στεροειδούς, παρόμοια με ουσίες που βρίσκονται στη γευστική ρίζα του φυτού γλυκόριζα. Επηρεάζει τα ενδογενή γλυκοκορτικοειδή αναστέλλοντας δραστικά την αφυδρογονάση toy 11β-υδροξυστεροειδούς. Η ανισορροπία των ηλεκτρολυτών είναι μια σοβαρή παρενέργεια της καρβενοξολόνης όταν χρησιμοποιείται συστηματικά. Η καρβενοξολόνη είναι πιο γνωστή στην κυτταρική φυσιολογία ως ένας μετρίως ισχυρός, αρκετά αποτελεσματικός, υδατοδιαλυτός αποκλειστής των διακυτταρικών διαμεσολαβητών. Ασκεί αντιφλεγμονώδη δράση. Η καρβενοξολόνη έχει χρησιμοποιηθεί από το στόμα στην κλινική θεραπεία των πεπτικών ελκών, ενώ τώρα χρησιμοποιείται τοπικά για τη θεραπεία των πληγών των χειλιών και των ελκών του στόματος.

Η πιρενζεπίνη (pirenzepine) είναι ένας εκλεκτικός ανταγωνιστής του μουσκαρινικού υποδοχέα ακετυλοχολίνης.

Η ρεμπαμιπίδη, ένα γαστροπροστατευτικό φάρμακο, είναι μια ένωση που επιλέγεται από περισσότερα από 500 ανάλογα αμινοξέων της 2(1Η)-κινολινόνης. Η ρεμπαμιπίδη διεγείρει τη δημιουργία προσταγλανδινών στον γαστρικό βλεννογόνο και βελτιώνει όχι μόνο την ταχύτητα αλλά και την ποιότητα της επούλωσης του έλκους. Η ρεμπαμιπίδη δρα ενισχύοντας την άμυνα του βλεννογόνου, καθαρίζοντας τις ελεύθερες ρίζες και ενεργοποιώντας προσωρινά τα γονίδια που κωδικοποιούν την κυκλοοξυγενάση-2.

Η σουκραλφάτη (sucralfate) σχηματίζοντας μία ιξώδη με κολλητικές ικανότητες ουσία, καλύπτει τη θέση του έλκους και προστατεύει αυτό από την παραπέρα επιθετικότητα του γαστρικού οξέος, της πεψίνης και των χολικών αλάτων. Επίσης, ενεργοποιεί το σχηματισμό της ενδογενούς προσταγλαδίνης PGE2 του βλεννογόνου, γεγονός που κατά ένα μέρος εξηγεί τις αποτελεσματικές κυτταροπλαστικές της ιδιότητες.

Το τριποξείδιο (tripoxide) είναι ένας γαστρικός κυτταροπροστατευτικός παράγοντας που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της γαστρίτιδας και των γαστρικών έλκων. Το τριποξείδιο έχει έναν τρόπο δράσης διαφορετικό από αυτόν από τους άλλους αντι-γαστρικούς παράγοντες: δεν αναστέλλει την έκκριση οξέος και δεν έχει δραστικότητα εξουδετέρωσης του οξέος. Ασκεί τη δραστηριότητά του αυξάνοντας την παραγωγή βλέννας, την κυτταροπροστατευτική έκκριση προσταγλανδίνης, την αναγέννηση των ινών κολλαγόνου, την μείωση της φλεγμονής που προκαλείται από τη μετανάστευση ουδετερόφιλων και την παραγωγή αντιδραστικών ριζών οξυγόνου στο γαστρικό βλεννογόνο, ενισχύοντας τον μεταβολισμό του γαστρικού βλεννογόνου και τη μικροκυκλοφορία.