Ριτοδρίνη

Απειλούμενος πρόωρος τοκετός

Η ριτοδρίνη χορηγείται για την επίτευξη μυοχάλασης της μήτρας. Μόλις διαγνωσθούν συμπτώματα πρόωρου τοκετού θα πρέπει να ξεκινήσει αμέσως η αρχική (παρεντερική) αγωγή με το ενέσιμο διάλυμα ριτοδρίνη.

Η αποτελεσματική αγωγή επί πρόωρου τοκετού επιτυγχάνει επιμήκυνση του χρόνου κύησης και είναι γνωστό πως τα περιστατικά περιγεννητικής νοσηρότητας και θνητότητας επί φυσιολογικού τοκετού είναι σημαντικώς λιγότερα από εκείνα που σχετίζονται με τον πρόωρο τοκετό.

Ο στόχος της από του στόματος αγωγής συντήρησης με δισκία ριτοδρίνης είναι η επιμήκυνση του χρόνου της κύησης και η πρόληψη υποτροπών πρόωρου τοκετού.

Αρχική (παρεντερική) αγωγή

Ενδοφλέβια έγχυση: Πρέπει να αρχίζει με την πρώτη εκδήλωση των συσπάσεων της μήτρας. Αρχική δόση χορήγησης 0,05 mg ανά λεπτό, που μπορεί να αυξάνεται – με ρυθμό 0,05 mg ανά λεπτό μέχρι να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα ή εκδηλωθούν τυχόν ανεπιθύμητες ενέργειες ή σημειωθεί πρόοδος στην έλευση του τοκετού παρά τη χορήγηση της μέγιστης δόσης. Η αποτελεσματική δόση κυμαίνεται συνήθως μεταξύ 0,15 και 0,35 mg ανά λεπτό και η ενδοφλέβια χορήγηση συνεχίζεται για 12 – 24 ώρες μετά το πέρας των συσπάσεων.

Ο όγκος του χορηγουμένου διαλύματος θα πρέπει να περιορίζεται στο ελάχιστο.

Προτιμάται η χρήση συσκευής ελεγχόμενης έγχυσης που επιτρέπει τη χορήγηση συγκέντρωσης φαρμάκου 3 mg/ml ( 150 mg υδροχλωρικής ριτοδρίνης αραιωμένα σε 50 ml διαλύματος ), διαφορετικά η χορηγούμενη συγκέντρωση θα πρέπει να είναι 0,3 mg/ml ( 150 mg υδροχλωρικής ριτοδρίνης αραιωμένα σε 500 ml διαλύματος ). Ο διαλύτης αραίωσης θα πρέπει κανονικά να είναι ένα διάλυμα 5% βάρος κατ’ όγκο δεξτρόζης και όχι άλατος που ενδεχομένως να αυξήσει την πιθανότητα τυχόν εμφάνισης πνευμονικού οιδήματος. Η χρήση διαλυμάτων αλάτων θα πρέπει να περιορίζεται μόνο στις περιπτώσεις εκείνες που η χορήγηση δεξτρόζης δεν ενδείκνυται, όπως επί σακχαρώδους διαβήτη.

Αγωγή συντήρησης (από του στόματος)

Μόλις επιτευχθεί η μυοχάλαση της μήτρας με ενδοφλέβια ή ενδομυϊκή χορήγηση ενέσιμου διαλύματος ριτοδρίνης και αφού σταθεροποιηθεί αυτή η κατάσταση για 12 – 48 ώρες, μπορεί να χορηγηθεί η από του στόματος αγωγή δισκίων ριτοδρίνης 30 – 60 λεπτά πριν το πέρας της παρεντερικής αγωγής. Η συνήθης από του στόματος αγωγή είναι 1 δισκίο ριτοδρίνης 10 mg κάθε 2 ώρες για ένα 24ωρο και στη συνέχεια κάθε 6 ώρες, με μέγιστη ημερήσια δόση τα 120 mg, για όσο χρονικό διάστημα κρίνεται απαραίτητο.

Έντονη καταπόνηση του εμβρύου

Ο στόχος της χορήγησης της ριτοδρίνης στις περιπτώσεις αυτές είναι το χρονικό κέρδος από την επιμήκυνση του χρόνου κύησης που θα επιτρέψει στον ιατρό να αποφασίσει για τον καλύτερο δυνατό χειρισμό του τοκετού.

Η αρχική ενδοφλέβια χορήγηση ριτοδρίνης ενδείκνυται όπως και επί απειλούμενου πρόωρου τοκετού. Μετά την έγχυση θα πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες προετοιμασίες για τον υποβοηθούμενο τοκετό.

0,05 – 0,35 mg ανά λεπτό.

Απειλούμενος πρόωρος τοκετός

Η ριτοδρίνη χορηγείται για την επίτευξη μυοχάλασης της μήτρας. Μόλις διαγνωσθούν συμπτώματα πρόωρου τοκετού θα πρέπει να ξεκινήσει αμέσως η αρχική (παρεντερική) αγωγή με το ενέσιμο διάλυμα ριτοδρίνη.

Η αποτελεσματική αγωγή επί πρόωρου τοκετού επιτυγχάνει επιμήκυνση του χρόνου κύησης και είναι γνωστό πως τα περιστατικά περιγεννητικής νοσηρότητας και θνητότητας επί φυσιολογικού τοκετού είναι σημαντικώς λιγότερα από εκείνα που σχετίζονται με τον πρόωρο τοκετό.

Ο στόχος της από του στόματος αγωγής συντήρησης με δισκία ριτοδρίνης είναι η επιμήκυνση του χρόνου της κύησης και η πρόληψη υποτροπών πρόωρου τοκετού.

Αρχική (παρεντερική) αγωγή

Ενδοφλέβια έγχυση: Πρέπει να αρχίζει με την πρώτη εκδήλωση των συσπάσεων της μήτρας. Αρχική δόση χορήγησης 0,05 mg ανά λεπτό, που μπορεί να αυξάνεται – με ρυθμό 0,05 mg ανά λεπτό μέχρι να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα ή εκδηλωθούν τυχόν ανεπιθύμητες ενέργειες ή σημειωθεί πρόοδος στην έλευση του τοκετού παρά τη χορήγηση της μέγιστης δόσης. Η αποτελεσματική δόση κυμαίνεται συνήθως μεταξύ 0,15 και 0,35 mg ανά λεπτό και η ενδοφλέβια χορήγηση συνεχίζεται για 12 – 24 ώρες μετά το πέρας των συσπάσεων.

Ο όγκος του χορηγουμένου διαλύματος θα πρέπει να περιορίζεται στο ελάχιστο.

Προτιμάται η χρήση συσκευής ελεγχόμενης έγχυσης που επιτρέπει τη χορήγηση συγκέντρωσης φαρμάκου 3 mg/ml ( 150 mg υδροχλωρικής ριτοδρίνης αραιωμένα σε 50 ml διαλύματος ), διαφορετικά η χορηγούμενη συγκέντρωση θα πρέπει να είναι 0,3 mg/ml ( 150 mg υδροχλωρικής ριτοδρίνης αραιωμένα σε 500 ml διαλύματος ). Ο διαλύτης αραίωσης θα πρέπει κανονικά να είναι ένα διάλυμα 5% βάρος κατ’ όγκο δεξτρόζης και όχι άλατος που ενδεχομένως να αυξήσει την πιθανότητα τυχόν εμφάνισης πνευμονικού οιδήματος. Η χρήση διαλυμάτων αλάτων θα πρέπει να περιορίζεται μόνο στις περιπτώσεις εκείνες που η χορήγηση δεξτρόζης δεν ενδείκνυται, όπως επί σακχαρώδους διαβήτη.

Αγωγή συντήρησης (από του στόματος)

Μόλις επιτευχθεί η μυοχάλαση της μήτρας με ενδοφλέβια ή ενδομυϊκή χορήγηση ενέσιμου διαλύματος ριτοδρίνης και αφού σταθεροποιηθεί αυτή η κατάσταση για 12 – 48 ώρες, μπορεί να χορηγηθεί η από του στόματος αγωγή δισκίων ριτοδρίνης 30 – 60 λεπτά πριν το πέρας της παρεντερικής αγωγής. Η συνήθης από του στόματος αγωγή είναι 1 δισκίο ριτοδρίνης 10 mg κάθε 2 ώρες για ένα 24ωρο και στη συνέχεια κάθε 6 ώρες, με μέγιστη ημερήσια δόση τα 120 mg, για όσο χρονικό διάστημα κρίνεται απαραίτητο.

Έντονη καταπόνηση του εμβρύου

Ο στόχος της χορήγησης της ριτοδρίνης στις περιπτώσεις αυτές είναι το χρονικό κέρδος από την επιμήκυνση του χρόνου κύησης που θα επιτρέψει στον ιατρό να αποφασίσει για τον καλύτερο δυνατό χειρισμό του τοκετού.

Η αρχική ενδοφλέβια χορήγηση ριτοδρίνης ενδείκνυται όπως και επί απειλούμενου πρόωρου τοκετού. Μετά την έγχυση θα πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες προετοιμασίες για τον υποβοηθούμενο τοκετό.

0,05 – 0,35 mg ανά λεπτό.

Απειλούμενος πρόωρος τοκετός

Η ριτοδρίνη χορηγείται για την επίτευξη μυοχάλασης της μήτρας. Μόλις διαγνωσθούν συμπτώματα πρόωρου τοκετού θα πρέπει να ξεκινήσει αμέσως η αρχική (παρεντερική) αγωγή με το ενέσιμο διάλυμα ριτοδρίνη.

Η αποτελεσματική αγωγή επί πρόωρου τοκετού επιτυγχάνει επιμήκυνση του χρόνου κύησης και είναι γνωστό πως τα περιστατικά περιγεννητικής νοσηρότητας και θνητότητας επί φυσιολογικού τοκετού είναι σημαντικώς λιγότερα από εκείνα που σχετίζονται με τον πρόωρο τοκετό.

Ο στόχος της από του στόματος αγωγής συντήρησης με δισκία ριτοδρίνης είναι η επιμήκυνση του χρόνου της κύησης και η πρόληψη υποτροπών πρόωρου τοκετού.

Αρχική (παρεντερική) αγωγή

Σε περίπτωση που η ενδοφλέβια έγχυση δεν είναι δυνατή, μπορούν να χορηγηθούν ενδομυϊκώς 10 mg κάθε 4 – 6 ώρες και η αγωγή συνεχίζεται για 12 – 48 ώρες μετά την παύση των συσπάσεων. Η δόση μπορεί να αυξηθεί ή να μειωθεί ανάλογα πάντα με την ανταπόκριση ή την πιθανή εμφάνιση ανεπιθύμητων ενεργειών.

Αγωγή συντήρησης (από του στόματος)

Μόλις επιτευχθεί η μυοχάλαση της μήτρας με ενδοφλέβια ή ενδομυϊκή χορήγηση ενέσιμου διαλύματος ριτοδρίνης και αφού σταθεροποιηθεί αυτή η κατάσταση για 12 – 48 ώρες, μπορεί να χορηγηθεί η από του στόματος αγωγή δισκίων ριτοδρίνης 30 – 60 λεπτά πριν το πέρας της παρεντερικής αγωγής. Η συνήθης από του στόματος αγωγή είναι 1 δισκίο ριτοδρίνης 10 mg κάθε 2 ώρες για ένα 24ωρο και στη συνέχεια κάθε 6 ώρες, με μέγιστη ημερήσια δόση τα 120 mg, για όσο χρονικό διάστημα κρίνεται απαραίτητο.

Έντονη καταπόνηση του εμβρύου

Ο στόχος της χορήγησης της ριτοδρίνης στις περιπτώσεις αυτές είναι το χρονικό κέρδος από την επιμήκυνση του χρόνου κύησης που θα επιτρέψει στον ιατρό να αποφασίσει για τον καλύτερο δυνατό χειρισμό του τοκετού.

Η αρχική ενδοφλέβια χορήγηση ριτοδρίνης ενδείκνυται όπως και επί απειλούμενου πρόωρου τοκετού. Μετά την έγχυση θα πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες προετοιμασίες για τον υποβοηθούμενο τοκετό.

0,05 – 0,35 mg ανά λεπτό.