Σιδηρούχο σύμπλεγμα υδροξειδίων δεξτράνης

Η συνολική αθροιστική δοσολογία προσδιορίζεται από τα επίπεδα αιμοσφαιρίνης και το βάρος σώματος. Η δόση και το δοσολογικό σχήμα πρέπει να υπολογίζονται ατομικά για τον κάθε ασθενή με βάση τον υπολογισμό του συνολικού ελλείμματος σιδήρου.

Παιδιά (κάτω των 14 ετών)

Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε παιδιά. Δεν υπάρχει τεκμηρίωση για την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια.

Δοσολογία

Το συνήθως συνιστώμενο δοσολογικό σχήμα είναι 100-200mg σιδήρου που αντιστοιχούν σε 2-4ml, δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα ανάλογα με τα επίπεδα της αιμοσφαιρίνης. Ωστόσο, εάν οι κλινικές συνθήκες απαιτούν γρήγορη προσφορά σιδήρου στις σωματικές αποθήκες σιδήρου, μπορεί να χορηγηθεί ως μία εφάπαξ ενδοφλέβια έγχυση μίας συνολικής δόσης αναπλήρωσης η οποία αντιστοιχεί σε 20mg σιδήρου/kg σωματικού βάρους.

Χορήγηση

Το ενέσιμο διάλυμα δύναται να χορηγηθεί με ενδοφλέβια στάγδην έγχυση ή με αργή ενδοφλέβια ένεση, από τις οποίες η ενδοφλέβια στάγδην έγχυση είναι η προτεινόμενη οδός χορήγησης καθώς με αυτόν τον τρόπο ελαχιστοποιούνται οι κίνδυνοι υποτασικών επεισοδίων. Ωστόσο, μπορεί επίσης να χορηγηθεί και ενδομυϊκά ως μη διαλυμένο διάλυμα. Δοκιμαστική δόση:

Πριν από τη χορήγηση της πρώτης δόσης σε ασθενή για πρώτη φορά, συνιστάται μία δοκιμαστική δόση η οποία αντιστοιχεί σε 25mg σιδήρου ή ‘Λ ml διαλύματος. Εάν ύστερα από 60 λεπτά δεν εμφανισθούν ανεπιθύμητες ενέργειες, μπορεί να χορηγηθεί και η υπόλοιπη δόση. Αναφυλακτικές αντιδράσεις εμφανίζονται εντός λίγων λεπτών και χρειάζεται στενή παρακολούθηση ώστε να διασφαλιστεί η αναγνώριση. Εάν κατ’οποιαδήποτε στιγμή της ενδοφλέβιας χορήγησης εντοπιστούν τυχόν αντιδράσεις υπερευαισθησίας, η χορήγηση πρέπεν να διακοπεί αμέσως.

Όταν χορηγείται πρέπει να υπάρχει διαθέσιμος εξοπλισμός για καρδιο-πνευμονική ανάνηψη, συμπεριλαμβανομένης και αδρεναλίνης (1:1000).

Ενδοφλέβια στάγδην έγχυση

Πρέπει να αραιώνεται μόνο σε διάλυμα χλωριούχου νατρίου 0,9% (φυσιολογικός ορός) ή διάλυμα γλυκόζης 5%. Σε δόση 100-200 mg σιδήρου (2-4ml) μπορεί να αραιώνεται σε 100ml. Τα πρώτα 25mg σιδήρου πρέπει να εγχέονται για μία χρονική περίοδο 15 λεπτών. Εάν δεν εμφανιστούν ανεπιθύμητες ενέργειες κατά την περίοδο αυτή, η υπόλοιπη ποσότητα της έγχυσης πρέπει να χορηγείται με ένα ρυθμό έγχυσης όχι μεγαλύτερο από 100ml ανά 30 λεπτά.

Ενδοφλέβια ένεση

Μπορεί να χορηγηθεί σε δόσεις 100-200mg σιδήρου (2-4ml) με αργή ενδοφλέβια ένεση (0,2ml/λεπτό) κατά προτίμηση αραιωμένο σε 10-20ml διαλύματος χλωριούχου νατρίου 0,9% ή διαλύματος 5% γλυκόζης. Πριν τη χορήγηση αργής ενδοφλέβιας ένεσης, θα πρέπει να ενίονται 25mg σιδήρου για μία χρονική περίοδο 1 με 2 λεπτών. Εάν ύστερα από 15 λεπτά δεν εμφανισθούν ανεπιθύμητες ενέργειες, μπορεί να χορηγηθεί και η υπόλοιπη δόση της ένεσης.

Συνολική δόση έγχυσης

Ακριβώς πριν τη χορήγηση η συνολική απαιτούμενη ποσότητα , η οποία προσδιορίζεται από τον πίνακα δοσολογίας ή με υπολογισμό, προστίθεται υπό άσηπτες συνθήκες στον απαιτούμενο όγκο, συνήθως 500ml στείρου φυσιολογικού διαλύματος χλωριούχου νατρίου ή στείρα διαλύματα 5% γλυκόζης. Η συνολική ποσότητα, έως 20mg/kg σωματικού βάρους, εγχέεται ενδοφλεβίως για 4 – 6 ώρες. Τα πρώτα 25mg σιδήρου πρέπει να εγχέονται για μία χρονική περίοδο 15 λεπτών. Ο ασθενής, καθ‘όλη την περίοδο αυτή, θα πρέπει να βρίσκεται υπό στενή παρακολούθηση. Εάν ύστερα από αυτήν την περίοδο δεν εμφανισθούν ανεπιθύμητες ενέργειες, μπορεί να χορηγηθεί και η υπόλοιπη δόση της έγχυσης. Ο ρυθμός έγχυσης μπορεί να αυξηθεί σταδιακά σε 45-60 σταγόνες ανά λεπτό. Οι ασθενείς πρέπει να παρακολουθούνται στενά καθ’όλη τη διάρκεια της έγχυσης και για τουλάχιστον 1 ώρα μετά την ολοκλήρωση της.

Η Συνολική Δόση Έγχυσης (ΣΔΕ) έχει συσχετισθεί με αυξημένη συχνότητα εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών και κυρίως αντιδράσεων τύπου καθυστερημένης υπερευαισθησίας. Ενδοφλέβια χορήγηση της συνολικής δόσης έγχυσης του πρέπει να περιορίζεται για νοσοκομειακή χρήση μόνο.

Ένεση σε φίλτρα αιμοκάθαρσης

Μπορεί να χορηγηθεί κατά τη διάρκεια μίας συνεδρίας αιμοδιάλυσης απ'ευθείας στο φλεβικό άκρο του φίλτρου ακολουθώντας τις ίδιες διαδικασίες με την ενδοφλέβια χορήγηση.

Υπολογισμός της δόσης

• Αναπλήρωση σιδήρου σε ασθενείς με σιδηροπενική αναιμία:

Οι συντελεστές που μετέχουν στον τύπο αναφέρονται παρακάτω. Η απαιτούμενη δόση πρέπει να προσαρμόζεται ατομικά ανάλογα με το συνολικό έλλειμμα σιδήρου και υπολογίζεται από τον εξής τύπο (αιμοσφαιρίνη σε g/l ή mmol/l).

*Συνολική δόση (mg Fe) - Τιμή Hb σε g/l *

Βάρος σώματος (kg) x (Επιδιωκόμενη τιμή Hb - πραγματική τιμή Hb) (g/l) x 0,24 + mg σιδήρου για αποθήκες σιδήρου

Ο συντελεστής 0,24 προέρχεται από τις εξής υποθέσεις:
α) Όγκος αίματος 70ml/kg βάρους σώματος = 7% βάρους σώματος
β) Περιεχόμενο σε σίδηρο της αιμοσφαιρίνης 0,34%

Συντελεστής 0,24 = 0,0034 × 0,07 × 1000 (μετατροπή από g σε mg).

Συνολική δόση (mg Fe) - Τιμή Hb σε mmol/l

Βάρος σώματος (kg) x (Επιδιωκόμενη τιμή Hb σε mmol/l - πραγματική τιμή Hb σε mmol/l) x 3,84 + mg σιδήρου για αποθήκες σιδήρου

Ο συντελεστής 3,84 προέρχεται από τις εξής υποθέσεις:
α) Όγκος αίματος 70ml/kg βάρους σώματος ~ 7% βάρους σώματος
β) περιεχόμενο σε σίδηρο της αιμοσφαιρίνης 0,34%
γ) Ο συντελεστής μετατροπής της αιμοσφαιρίνης από g/l σε mmol/l είναι 0,06205

Συντελεστής 3,84 = 0,0034 × 0,07 × 1000/0,06205

Ενδομυϊκή ένεση

Η συνολική απαιτούμενη ποσότητα προσδιορίζεται από το δοσολογικό πίνακα ή με υπολογισμό. Χορηγείται ως μία σειρά μη αραιωμένων ενδομυϊκών ενέσεων έως 100mg σιδήρου (2,0 ml) οι οποίες προσδιορίζονται από το σωματικό βάρος του ασθενή. Εάν ο ασθενής είναι μέτρια δραστήριος, οι ενέσεις μπορούν να γίνουν καθημερινά στους γλουτούς εναλλακτικά. Σε μη δραστήριους ή κλινήρεις ασθενείς η συχνότητα των ενέσεων πρέπει να μειωθεί σε μία ή δύο ανά εβδομάδα.
Πρέπει να χορηγείται με βαθεία ενδομυϊκή ένεση ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος υποδόριας χρώσης. Θα πρέπει να ενίεται αποκλειστικά στη μυϊκή μάζα του ανώτερου εξωτερικού τεταρτημορίου του γλουτού, ποτέ στο βραχίονα ή άλλη εκτιθέμενη περιοχή. Στους φυσιολογικούς ενήλικες πρέπει να χρησιμοποιείται βελόνα διαμέτρου 20-21 και 50 χιλ. μάκρος τουλάχιστον. Σε παχύσαρκους ασθενείς το μάκρος πρέπει να είναι 80-100 χιλ. ενώ σε μικρόσωμους ενήλικες χρησιμοποιείται μικρότερη και πιο κοντή βελόνα (διάμετρος 23 χ 32 χιλ.).
Ο ασθενής πρέπει είναι σε πλάγια θέση με το σημείο ένεσης προς τα επάνω, ή να στέκεται όρθιος μεταθέτοντας το βάρος του στο αντίθετο πόδι από αυτό του σημείου ένεσης. Για την αποφυγή ένεσης ή διαρροής στους υποδόριους ιστούς, συνιστάται η Ζ τεχνική (πλάγια μετατόπιση του δέρματος πριν από την ένεση). Ενίεται αργά και χωρίς πίεση. Είναι σημαντικό να περιμένουμε μερικά δευτερόλεπτα πριν αποσύρουμε τη βελόνα ώστε να επιτραπεί στη μυϊκή μάζα να προσαρμοστεί ο όγκος ένεσης. Για να ελαχιστοποιηθεί η διαρροή στο χώρο της ένεσης πρέπει να συμβουλεύεται ο ασθενής να μην τρίβει το σημείο της ένεσης.

Υπολογισμός της δόσης

• Αναπλήρωση σιδήρου σε ασθενείς με σιδηροπενική αναιμία:

Οι συντελεστές που μετέχουν στον τύπο αναφέρονται παρακάτω. Η απαιτούμενη δόση πρέπει να προσαρμόζεται ατομικά ανάλογα με το συνολικό έλλειμμα σιδήρου και υπολογίζεται από τον εξής τύπο (αιμοσφαιρίνη σε g/l ή mmol/l).

*Συνολική δόση (mg Fe) - Τιμή Hb σε g/l *

Βάρος σώματος (kg) x (Επιδιωκόμενη τιμή Hb - πραγματική τιμή Hb) (g/l) x 0,24 + mg σιδήρου για αποθήκες σιδήρου

Ο συντελεστής 0,24 προέρχεται από τις εξής υποθέσεις:
α) Όγκος αίματος 70ml/kg βάρους σώματος = 7% βάρους σώματος
β) Περιεχόμενο σε σίδηρο της αιμοσφαιρίνης 0,34%

Συντελεστής 0,24 = 0,0034 × 0,07 × 1000 (μετατροπή από g σε mg).

Συνολική δόση (mg Fe) - Τιμή Hb σε mmol/l

Βάρος σώματος (kg) x (Επιδιωκόμενη τιμή Hb σε mmol/l - πραγματική τιμή Hb σε mmol/l) x 3,84 + mg σιδήρου για αποθήκες σιδήρου

Ο συντελεστής 3,84 προέρχεται από τις εξής υποθέσεις:
α) Όγκος αίματος 70ml/kg βάρους σώματος ~ 7% βάρους σώματος
β) περιεχόμενο σε σίδηρο της αιμοσφαιρίνης 0,34%
γ) Ο συντελεστής μετατροπής της αιμοσφαιρίνης από g/l σε mmol/l είναι 0,06205

Συντελεστής 3,84 = 0,0034 × 0,07 × 1000/0,06205