Αντιτετανική ανοσοσφαιρίνη

Αρκετές μελέτες υποστηρίζουν την αξία της ανθρώπινης αντιτετανικής ανοσοσφαιρίνης στην αγωγή του κλινικώς εκδηλωθέντος τετάνου με εφ' άπαξ δόσεις των 3.000 έως 6.000 I.U., χορηγούμενες ενδομυϊκώς, σε συνδυασμό με άλλους κατάλληλους κλινικούς χειρισμούς.

Η ανθρώπινη αντιτετανική ανοσοσφαιρίνη πρέπει να χορηγείται με ενδομυϊκή ένεση με βραδύ ρυθμό.

Όταν απαιτούνται υψηλές δόσεις (περισσότερο από 2 ml στα παιδιά και περισσότερο από 5 ml στους ενήλικες), συνιστάται να χορηγούνται σε διηρημένες δόσεις και σε διαφορετικά σημεία του σώματος.

Όταν απαιτείται ταυτόχρονος εμβολιασμός, η αντιτετανική ανοσοσφαιρίνη και το αντιτετανικό εμβόλιο πρέπει να χορηγούνται σε διαφορετικά σημεία του σώματος.

Εάν η ενδομυϊκή χορήγηση δεν είναι κατάλληλη από κλινική άποψη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναλλακτικά ένα προϊόν που χορηγείται ενδοφλεβίως, σε περίπτωση που αυτό είναι διαθέσιμο.

Καθαρά – ελαφρά τραύματα: Δεν συνιστάται να χορηγείται επανεμβολιασμός ή αντιτετανική ανοσοσφαιρίνη σε ασθενείς που έλαβαν την τελευταία αναμνηστική δόση τα προηγούμενα 10 χρόνια και των οποίων ο πρότερος αντιτετανικός εμβολιασμός ήταν ολοκληρωμένος. Συνιστάται να εμβολιάζονται οι ασθενείς που δεν έλαβαν την τελευταία αναμνηστική δόση τα προηγούμενα 10 χρόνια και των οποίων ο πρότερος αντιτετανικός εμβολιασμός ήταν ατελής ή άγνωστος. Η χορήγηση αντιτετανικής ανοσοσφαιρίνης δεν είναι απαραίτητη.

Ακάθαρτα – σοβαρά τραύματα: Δεν είναι απαραίτητο να χορηγείται επανεμβολιασμός σε ασθενείς που έλαβαν την τελευταία αναμνηστική δόση τα προηγούμενα 5 χρόνια και των οποίων ο πρότερος αντιτετανικός εμβολιασμός ήταν ολοκληρωμένος. Παρ' όλα αυτά, εάν έχουν περάσει περισσότερα από 5 χρόνια από την τελευταία αναμνηστική δόση, ο ασθενής θα πρέπει να εμβολιάζεται. Και στις δύο περιπτώσεις, η χορήγηση αντιτετανικής ανοσοσφαιρίνης δεν είναι απαραίτητη. Είναι απαραίτητο να χορηγείται η δόση του εμβολιασμού μαζί με την αντιτετανική ανοσοσφαιρίνη σε ασθενείς των οποίων ο πρότερος αντιτετανικός εμβολιασμός ήταν ατελής ή άγνωστος.

Η ίδια δόση πρέπει να χορηγείται τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά.

Προφύλαξη από τέτανο μετά από τραυματισμό

Η συνιστώμενη δόση είναι 250 I.U., χορηγούμενη με ενδομυϊκή ένεση. Σε περίπτωση που ο κίνδυνος μόλυνσης από τέτανο είναι μεγάλος, μπορεί να χορηγηθεί μεγαλύτερη δόση.

Η συνιστώμενη δόση θα πρέπει να διπλασιάζεται, δηλαδή να χορηγούνται 500 I.U., στις παρακάτω περιπτώσεις:

• σε περίπτωση μολυσμένων τραυμάτων τα οποία δεν δύναται να χειρουργηθούν εντός 24 ωρών
• σε περίπτωση βαθέων ή μολυσμένων τραυμάτων όταν υπάρχει επίσης καταστροφή ιστών και μειωμένη παροχή οξυγόνου στους ιστούς, καθώς και
• σε περίπτωση που υπάρχουν ξένα σώματα στο τραύμα, όταν αυτό έχει προκληθεί για παράδειγμα από δάγκωμα, τσίμπημα ή πυροβολισμό.

Η ανθρώπινη αντιτετανική ανοσοσφαιρίνη πρέπει να χορηγείται με ενδομυϊκή ένεση με βραδύ ρυθμό.

Όταν απαιτούνται υψηλές δόσεις (περισσότερο από 2 ml στα παιδιά και περισσότερο από 5 ml στους ενήλικες), συνιστάται να χορηγούνται σε διηρημένες δόσεις και σε διαφορετικά σημεία του σώματος.

Όταν απαιτείται ταυτόχρονος εμβολιασμός, η αντιτετανική ανοσοσφαιρίνη και το αντιτετανικό εμβόλιο πρέπει να χορηγούνται σε διαφορετικά σημεία του σώματος.