Βουτυλοσκοπολαμίνη

Σύγχρονη χορήγηση υοσκίνης με ανταγωνιστές της δοπαμίνης όπως η μετοκλοπραμίδη μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της δράσης και των δύο φαρμάκων στον γαστρεντερικό σωλήνα.

Σύγχρονη χορήγηση βουτυλοσκοπολαμίνης με οινόπνευμα και άλλα κατασταλτικά του KNΣ, προκαλεί επίταση της κατασταλτικής δράσης της βουτυλοσκοπολαμίνης.

Η αντιχολινεργική δραση φαρμάκων όπως τα τρι- και τετρακυκλικά αντικαταθλιπτικά, τα αντιισταμινικά, τα αντιψυχωτικά (π.χ. βουτυροφενόνες, φαινοθειαζίνες) μπορεί να ενισχυθεί με τη συγχορήγηση βουτυλοσοπολαμίνης.

Πρέπει να αποφεύγεται η ταυτόχρονη χορήγηση της βουτυλοσκοπολαμίνης με χολινεργικά, καρδιοτονωτικές γλυκοσίδες, διφαινυδραμίνη, λεβοντόπα και νεοστιγμίνη.

Η ταχυκαρδιακή δράση των βήτα-αδρενεργικών παραγόντων μπορεί να ενταθεί από τη βουτυλοσκοπολαμίνη.

Η Ν-βουτυλοβρωμιούχος υοσκίνη χορηγείται με προσοχή στην ενέσιμο μορφή σε περιπτώσεις υπερθυρεοειδισμού, στεφανιαίας ανεπάρκειας, συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας, καρδιακών αρρυθμιών, υπερτάσεως και βρογχικού άσθματος.

Η βουτυλοσκοπολαμίνη χορηγείται με προσοχή σε άτομα που πάσχουν από βλάβη του ήπατος, νεφρική ανεπάρκεια, ελκώδη κολίτιδα, οισοφαγίτιδα από αναγωγή.

Η δράση της κινιδίνης και της αμανταδίνης μπορεί να ενταθεί από τη Ν-βουτυλοβρωμιούχο υοσκίνη.

Η αντιχολινεργική δραση φαρμάκων όπως η δισοπυραμίδη και άλλα αντιχολινεργικά φαρμάκων (π.χ. τιοτρόπιο, ιπρατρόπιο, ενώσεις με ατροπινική δράση) μπορεί να ενισχυθεί με τη συγχορήγηση βουτυλοσοπολαμίνης.

Σύγχρονη χορήγηση βουτυλοσκοπολαμίνης με προμεθαζίνη, εφεδρίνη, δεξτροαμφεταμίνη, προκαλεί επίταση της αντιεμετικής δράσης της βουτυλοσκοπολαμίνης.

Λόγω της πιθανότητας ότι τα αντιχολινεργικά μπορούν να μειώσουν την εφίδρωση, η βουτυλοσοπολαμίνη θα πρέπει να χορηγείται με προσοχή σε ασθενείς με πυρεξία.

Η βουτυλοσκοπολαμίνη πρέπει να χορηγείται με προσοχή σε άτομα που πάσχουν από θυρεοτοξίκωση, καρδιακή ανεπάρκεια ή μετά από καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις.

Η βουτυλοσκοπολαμίνη πρέπει να Χορηγείται με προσοχή σε ασθενείς υπό αναισθησία με κυκλοπροπάνιο.

Υπάρχουν περιορισμένα δεδομένα από τη χρήση της βουτυλοσκοπολαμίνης σε εγκύους. Μελέτες σε πειραματόζωα δε δείχνουν άμεσες ή έμμεσες επιβλαβείς δράσεις όσον αφορά στην αναπαραγωγική τοξικότητα. Προληπτικά, προτιμάται να μη χορηγείται η υοσκίνη κατά τη διάρκεια της κύησης.

Δεν υπάρχουν επαρκείς πληροφορίες σχετικά με την έκκριση της βουτυλοσκοπολαμίνης και των μεταβολιτών του στο μητρικό γάλα. Προληπτικά, προτιμάται να μη χορηγείται βουτυλοσκοπολαμίνη κατά τη διάρκεια της γαλουχίας.

Η βουτυλοσκοπολαμίνη, είναι δυνατόν να προκαλέσει διαταραχές προσαρμογής της όρασης, καθώς και νωθρότητα και άμβλυνση της εγρήγορσης.

Δεν έχουν διεξαχθεί μελέτες για την επίδραση στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανημάτων. Παρόλo αυτά οι ασθενείς θα πρέπει να συμβουλεύονται ότι μπορεί να εμφανίσουν ανεπιθύμητες ενέργειες όπως διαταραχές προσαρμογής της όρασης ή ζάλη κατά τη διάρκεια της θεραπείας με ενέσιμο διάλυμα υοσκίνης.

Επομένως, προσοχή συνιστάται σε άτομα που οδηγούν ή χειρίζονται μηχανές. Εάν οι ασθενείς εμφανίσουν διαταραχές προσαρμογής της όρασης ή ζάλη, θα πρέπει να αποφύγουν πιθανώς επικίνδυνες εργασίες όπως οδήγηση ή χειρισμός μηχανών.

Πολλές από τις αναφερόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να αποδοθούν στις αντιχολινεργικές δράσεις της Ν-βουτυλοβρωμιούχου υοσκίνης. Οι αντιχολινεργικές δράσεις της Ν-βουτυλοβρωμιούχου υοσκίνης είναι γενικά ήπιες και αυτοπεριοριζόμενες. Σε συνήθεις δόσεις είναι σπάνιες και εμφανίζονται κυρίως κατά την παρεντερική χορήγηση.

Μπορεί να παρουσιαστούν:

Διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος: Aναφυλακτική καταπληξία, αναφυλακτικές αντιδράσεις, δύσπνοια, δερματικές αντιδράσεις (π.χ. κνίδωση, εξάνθημα, ερύθημα, κνησμός) και άλλη υπερευαισθησία.

Διαταραχές του αναπνευστικού συστήματος, του θώρακα και του μεσοθωρακίου: Ρινική συμφόρηση

Οφθαλμικές διαταραχές: Διαταραχή της προσαρμογής, φωτοφοβία, μυδρίαση, αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση.

Καρδιακές διαταραχές: Ταχυκαρδία, βραδυκαρδία, αίσθημα παλμών

Αγγειακές διαταραχές: Πτώση αρτηριακής πίεσης, ζάλη, έξαψη

Διαταραχές του γαστρεντερικού συστήματος: Ξηροστομία, ναυτία, δυσκοιλιότητα, μετεωρισμός, παραλυτικός ειλεός

Διαταραχές του δέρματος και του υποδόριου ιστού: Δυσιδρωσία

Διαταραχές των νεφρών και των ουροφόρων οδών: Επίσχεση ούρων, δυσουρικά ενοχλήματα. Επίσης μπορεί να παρουσιαστούν διαταραχή της γεύσης, οπισθοστερνικός καύσος, ευερεθιστότητα και συγχυτική κατάσταση (ιδίως σε ηλικιωμένα άτομα).

Άλγος στο σημείο της ένεσης, ειδικά μετά την ενδομυϊκή χορήγηση.