Φλουμαζενίλη

Για την αναστροφή της καταστολής της συνείδησης που προκαλείται από τις βενζοδιαζεπίνες σε παιδιά ηλικίας >1 έτους, η αρχική συνιστώμενη δόση είναι 0,01 mg/kg (μέχρι 0,2 mg) χορηγούμενη ενδοφλέβια μέσα σε 15 δευτερόλεπτα. Εάν το επιθυμητό επίπεδο συνείδησης δεν επιτευχθεί μετά από αναμονή επιπλέον 45 δευτερολέπτων, μπορεί να πραγματοποιηθεί πρόσθετη ένεση 0,01 mg/kg (μέχρι 0,2 mg) και να επαναλαμβάνεται σε μεσοδιαστήματα 60 δευτερολέπτων όπου θεωρείται απαραίτητο (4 επιπλέον δόσεις το πολύ) μέχρι να συμπληρωθεί μέγιστη συνολική δόση 0,05 mg/kg ή 1 mg, οποιαδήποτε από τις δύο είναι χαμηλότερη. Η δόση πρέπει να εξατομικεύεται βασιζόμενη στην ανταπόκριση του ασθενή. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα από την επαναλαμβανόμενη χορήγηση της φλουμαζενίλης σε παιδιά που προβλέπεται εκ νέου καταστολή.

Η αρχική δόση της φλουμαζενίλης είναι 0,2 mg χορηγούμενη ενδοφλεβίως σε 15 δευτερόλεπτα. Εάν δεν επιτευχθεί ο επιθυμητός βαθμός συνείδησης σε 60 δευτερόλεπτα, μία δεύτερη δόση 0,1 mg μπορεί να χορηγηθεί. Αυτό μπορεί να επαναλαμβάνεται σε διαλείμματα 60 δευτερολέπτων, όπου χρειάζεται, μέχρι της τελικής δόσης του 1 mg. Η συνήθης δόση είναι 0,3 έως 0,6 mg, αλλά οι ατομικές απαιτήσεις μπορεί να ποικίλλουν πολύ, ανάλογα με τη δόση και τη διάρκεια δράσης των βενζοδιαζεπινών που χορηγήθηκαν και τα χαρακτηριστικά του ασθενή.

Η αρχική συνιστώμενη ενδοφλέβια δόση της φλουμαζενίλης είναι 0,3 mg. Εάν ο επιθυμητός βαθμός συνείδησης δεν επιτευχθεί σε 60 δευτερόλεπτα, μπορεί να χορηγηθεί μία επαναληπτική δόση φλουμαζενίλης 0,1 mg. Εάν είναι απαραίτητο, αυτό μπορεί να επαναλαμβάνεται σε μεσοδιαστήματα 60 δευτερολέπτων μέχρι της τελικής δόσης των 2 mg. Σε περίπτωση υποτροπής της υπνηλίας η φλουμαζενίλη μπορεί να χορηγηθεί σε μία ή περισσότερες ταχείες ενδοφλέβιες δόσεις όπως παραπάνω ή με ενδοφλέβια έγχυση 0,1 έως 0,4 mg την ώρα. Η δοσολογία και ο ρυθμός έγχυσης θα πρέπει να εξατομικεύονται ανάλογα με τον επιθυμητό βαθμό εγρήγορσης.

Εάν η κατάσταση της συνείδησης ή η αναπνευστική λειτουργία δεν παρουσιάσουν σημαντική βελτίωση μετά τη χορήγηση επανειλημμένων δόσεων φλουμαζενίλης, θα πρέπει να αποδεχθούμε πως η κατάσταση δεν οφείλεται σε βενζοδιαζεπίνες.

Στις μονάδες εντατικής θεραπείας, οι κατά περίπτωση τιτλοποιημένες δόσεις του της φλουμαζενίλης, χορηγούμενες επί μακρόν, σε ασθενείς που ακολούθησαν αγωγή με υψηλές δόσεις βενζοδιαζεπινών και/ή για μεγάλο διάστημα, δε θα πρέπει να οδηγούν σε στερητικά συμπτώματα. Εάν εμφανιστούν μη αναμενόμενα συμπτώματα μπορεί να τιτλοδοτηθούν προσεκτικά ενδοφλεβίως διαζεπάμη ή μιδαζολάμη σύμφωνα με την ανταπόκριση του ασθενή.