Θειϊκός σίδηρος

Όταν χορηγείται σίδηρος μαζί με αντιόξινα (τριπυριτικό μαγνήσιο ή ανθρακικές ενώσεις), παγκρεατικά εκχυλίσματα, ψευδάργυρο, ασβέστιο, φωσφόρο, τριεντίνη, γάλα ή αυγά μειώνεται η απορρόφησή του.

Η ταυτόχρονη χορήγηση σιδήρου με τετρακυκλίνες μπορεί να μειώσει την απορρόφηση αμφοτέρων των παραγόντων.

Όταν χορηγείται σίδηρος με αλλοπουρινόλη μπορεί να αυξηθεί η εναπόθεση του σιδήρου στο ήπαρ (ιδιαίτερα σε ηπατική κίρρωση).

Η χλωραμφενικόλη, ανεξάρτητα από την οδό χορήγησής της παρεμβαίνει στην ερυθροποίηση καθυστερώντας την κάθαρση του σιδήρου από το πλάσμα και την ενσωμάτωσή του στα ερυθρά αιμοσφαίρια.

Η χολεστυραμίνη μπορεί να δεσμεύσει σίδηρο στο γαστρεντερικό σωλήνα, εμποδίζοντας έτσι την απορρόφησή του.

Η απορρόφηση σιπροφλοξασίνης, νορφλοξασίνης, οφλοξασίνης, διφωσφωνικών, μειώνεται με ταυτόχρονη χορήγηση σιδήρου.

Αποφύγετε την ταυτόχρονη χρήση σιδήρου με διμερκαπρόλη.

Η απορρόφηση της λεβοντόπα και της πενικιλλαμίνης μπορεί να μειωθεί κατά τη συγχορήγηση με άλατα σιδήρου.

Ο σίδηρος μειώνει την απορρόφηση της λεβοθυροξίνης (θυροξίνη), οπότε θα πρέπει να χορηγείται με διαφορά τουλάχιστον 2 ωρών.

Τα άλατα σιδήρου μπορεί να μειώσουν τη βιοδιαθεσιμότητα της μεθυλντόπας.

Σε σύγχρονη χορήγηση σιδήρου με βιταμίνη C από το στόμα αυξάνεται η απορρόφησή του.

Η χορήγηση του θειϊκού σίδηρου ενδείκνυται κατά την εγκυμοσύνη, εάν είναι απαραίτητο.

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε σιδηροπενική αναιμία της κύησης. Κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου της κύησης επιτυγχάνεται συνήθως λήψη επαρκούς ποσότητας σιδήρου από κατάλληλη δίαιτα. Όμως στο δεύτερο και τρίτο τρίμηνο, όπου η σιδηροπενία είναι επικρατέστερη, λόγω των αυξημένων αναγκών, είναι συχνά απαραίτητα σιδηρούχα συμπληρώματα.

Δεν υπάρχει ένδειξη κινδύνου κατά τη διάρκεια του δευτέρου και τρίτου τριμήνου και δεν είναι πιθανή η πρόκληση βλάβης στο έμβρυο. Πειραματικά δεδομένα σε ζώα δείχνουν ότι ο πλακούντας δρα σαν φραγμός στο σίδηρο.

Η χορήγηση του θειϊκού σίδηρου ενδείκνυται κατά τον θηλασμό, εάν είναι απαραίτητο.

Η έκκριση σιδήρου στο μητρικό γάλα δε φαίνεται να συσχετίζεται με την κατάσταση του σιδήρου της μητέρας, τη διαιτητική λήψη σιδήρου και τη λήψη συμπληρωμάτων σιδήρου από τη μητέρα. Έτσι είναι απίθανο να συσχετισθεί η λήψη συμπληρωμάτων σιδήρου από μητέρες που θηλάζουν με κίνδυνο τοξικότητας σιδήρου στα βρέφη τους ή με τη διόρθωση της βρεφικής σιδηροπενίας.

Καμιά γνωστή μέχρι σήμερα.

Εκτιμήσεις συχνότητας: συχνά >10%, περιστασιακά 1%-10%, σπάνια 0.001%-1%, μεμονωμένα περιστατικά <0.001%

Οι ακόλουθες ανεπιθύμητες ενέργειες έχουν αναφερθεί:

Γαστρεντερικό σύστημα

Μη συχνά: δυσκοιλιότητα, ναυτία, διάρροια, επιγαστρικό άλγος, εντερικός ερεθισμός.

Σπάνια: έμετος.

Αυτές οι ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να μειωθούν με τη χορήγηση του θειϊκού σιδήρου με τα γεύματα ή αμέσως μετά τα γεύματα ή αυξάνοντας βαθμιαία τη δοσολογία του σιδήρου στο επιθυμητό επίπεδο.

Αντιδράσεις υπερευαισθησίας

Σπάνια: Αλλεργικές αντιδράσεις.

Αίμα

Σπάνια: Αιμοσιδήρωση σε χρόνια λήψη.

Σημείωση: Ο θειϊκός σίδηρος μπορεί να χρωματίσει τα κόπρανα μαύρα, που μπορεί να εκληφθεί από λάθος σαν μέλαινα.