Δοβουταμίνη

Λόγω της βραχείας περιόδου ημιζωής της, η δοβουταμίνη πρέπει να χορηγείται με συνεχή ενδοφλέβια έγχυση. Μετά την αραίωση της, η δοβουταμίνη πρέπει να χορηγείται μέσω μίας ενδοφλέβιας βελόνας ή ενός καθετήρα χρησιμοποιώντας ένα θάλαμο για στάγδην ενδοφλέβια έγχυση ή κάποια άλλη συσκευή μέτρησης ώστε να ελέγχεται η ταχύτητα ροής.

Μετά την έναρξη της έγχυσης με σταθερή ταχύτητα ή μετά από μεταβολή της ταχύτητας έγχυσης, η κατάσταση σταθερής συγκέντρωσης στο πλάσμα επιτυγχάνεται εντός 10 περίπου λεπτών. Συνεπώς, δεν συνιστάται η χορήγηση υψηλών δόσεων ή η εφάπαξ (bolus) χορήγηση.

Συνιστώμενη δοσολογία για ενήλικες και ηλικιωμένους ασθενείς: Ο ρυθμός έγχυσης για την αύξηση της καρδιακής απόδοσης κυμαίνεται στους περισσότερους ασθενείς από 2,5 έως 10 μg/kg/min. Συχνά για επαρκή αιμοδυναμική βελτίωση απαιτούνται δόσεις έως 20 μg/kg/min. Σπάνιες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί όπου απαιτείται έγχυση έως 40 μg/kg/min για την επίτευξη του θεραπευτικού αποτελέσματος. Περιστασιακά μία δόση στα 0,5 μg/kg/min θα έχει ανταπόκριση.

Ο ρυθμός έγχυσης και η διάρκεια της θεραπείας πρέπει να προσαρμόζονται σύμφωνα με την ανταπόκριση του ασθενούς όπως αυτή εκτιμάται από την καρδιακή συχνότητα, την παρουσία έκτοπης δραστηριότητας, την αρτηριακή πίεση, την αποβολή των ούρων και όσες φορές είναι δυνατόν, με μέτρηση της κεντρικής φλεβικής πιέσεως ή της πιέσεως «ενσφηνώσεως» της πνευμονικής και της καρδιακής παροχής.

Συχνά είναι προτιμότερη η βαθμιαία ελάττωση της δοσολογίας έναντι της απότομης διακοπής της θεραπείας.

Ο τελικός χορηγούμενος όγκος πρέπει να υπολογίζεται με βάση τις ανάγκες του ασθενούς σε υγρά. Σε ασθενείς με περιορισμένη πρόσληψη υγρών έχουν χορηγηθεί συγκεντρώσεις δοβουταμίνης μέχρι και 5.000 μg/kg/min. Υψηλές συγκεντρώσεις δοβουταμίνης πρέπει να χορηγούνται μόνο με αντλία έγχυσης ώστε να εξασφαλιστεί ακριβής δοσολογία.

Αποφεύγετε την προσθήκη του διαλύματος δοβουταμίνης σε διάλυμα ενέσιμου διττανθρακικού νατρίου 5% ή άλλου ισχυρώς αλκαλικού διαλύματος: Το διάλυμα δοβουταμίνης δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες ή διαλύτες, οι οποίοι περιέχουν διθειώδες νάτριο και αιθανόλη.

Πριν από τη χορήγηση του, το διάλυμα δοβουταμίνης πρέπει να αραιωθεί εντός του περιέκτη του διαλύματος για ενδοφλέβια έγχυση, προς το σχηματισμό διαλύματος όγκου 50 ml με τη χρησιμοποίηση ως διαλύτη, ενός από τα κάτωθι διαλύματα για ενδοφλέβια χρήση:

• διάλυμα δεξτρόζης 5% για ενδοφλέβια έγχυση
• διάλυμα δεξτρόζης 5% και 0,9% χλωριούχου νατρίου για ενδοφλέβια έγχυση
• διάλυμα δεξτρόζης 5% και 0,45% χλωριούχου νατρίου για ενδοφλέβια έγχυση
• διάλυμα δεξτρόζης 10% για ενδοφλέβια έγχυση
• διάλυμα δεξτρόζης 5% και Ringer’s lactate για ενδοφλέβια έγχυση
• χλωριούχο νάτριο για ενδοφλέβια έγχυση
• γαλακτικό νάτριο για ενδοφλέβια έγχυση, για παράδειγμα:

Διάλυση του φαρμάκου σε 250 ml ορού παρέχει διάλυμα 1.000 μgr/ml Διάλυση του φαρμάκου σε 500 ml ορού παρέχει διάλυμα 500 μgr/ml.

Τα ενδοφλέβια διαλύματα πρέπει να χρησιμοποιούνται εντός 24 ωρών. Τα διαλύματα της υδροχλωρικής δοβουταμίνης πιθανώς να εμφανίσουν απαλό ρόδινο χρώμα το οποίο, αν υπάρχει, μπορεί να επιταθεί με την πάροδο του χρόνου. Η μεταβολή του χρώματος του διαλύματος οφείλεται σε ασθενή οξείδωση του φαρμάκου, χωρίς όμως αυτό να προκαλεί σημαντική απώλεια της δραστικότητας του φαρμάκου στη διάρκεια της ως ανωτέρω περιγραφείσας ανασύστασης του διαλύματος δοβουταμίνης.

Οι ρυθμοί έγχυσης που απαιτούνται για την παροχή των απαιτούμενων δοσολογιών είναι συνάρτηση της συγκέντρωσης της υδροχλωρικής δοβουταμίνης στο προς έγχυση διάλυμα. Ο πίνακας που ακολουθεί παρέχει οδηγίες για τους ρυθμούς έγχυσης (ml/kg/min), που απαιτούνται για τις τρεις συχνότερα χρησιμοποιούμενες συγκεντρώσεις υδροχλωρικής δοβουταμίνης των 250, 500 και 1.000μg/ml, ώστε να επιτευχθούν οι συνιστώμενες δοσολογίες του φαρμάκου (μg/kg/min).

Ταχύτητα χορηγήσεως / εγχύσεως:

^* 250 μg/ml διαλύτη
⁺ 500 μg/ml ή 250mg/500 ml διαλύτη
⁺⁺ 1000 μg/ml ή 250mg/250 ml διαλύτη

Για συνεχή ενδοφλέβια έγχυση με τη χρήση αντλίας έγχυσης, διαλύστε έως συγκέντρωση 0,5 έως 1 mg/ml (μέγιστη συγκέντρωση 5mg/ml εάν υπάρχει περιορισμός υγρών), με Γλυκόζη 5% ή Χλωριούχο νάτριο 0,9%. Τα διαλύματα των υψηλότερων συγκεντρώσεων θα πρέπει να χορηγούνται μόνο μέσω κεντρικού φλεβοκαθετήρα. Η ενδοφλέβια έγχυση δοβουταμίνης δεν είναι συμβατή με διττανθρακικό και άλλα ισχυρά αλκαλικά διαλύματα.

Η χορήγηση της δοβουταμίνης γίνεται με σταδιακή αύξηση της έγχυσης δοβουταμίνης.

Το πιο συχνά εφαρμοζόμενο σχήμα δοσολογίας ξεκινά με 5 μg/kg/λεπτό. Η ντοβουταμίνη αυξάνεται κάθε 3 λεπτά σε 10, 20, 30, 40 μg/kg/λεπτό έως ότου επιτευχθεί ένα διαγνωστικό τελικό σημείο.

Εάν δεν επιτευχθεί τελικό σημείο, η θειική ατροπίνη μπορεί να χορηγηθεί στα 0,5 έως 2 mg σε διαιρεμένες δόσεις 0,25-0,5 mg σε διαστήματα 1 λεπτού για να αυξηθεί ο καρδιακός ρυθμός. Εναλλακτικά, ο ρυθμός έγχυσης της δοβουταμίνης μπορεί να αυξηθεί στα 50 μg/kg/λεπτό.

Για συνεχή ενδοφλέβια έγχυση με τη χρήση αντλίας έγχυσης, διαλύστε έως συγκέντρωση 0,5 έως 1 mg/ml (μέγιστη συγκέντρωση 5mg/ml εάν υπάρχει περιορισμός υγρών), με Γλυκόζη 5% ή Χλωριούχο νάτριο 0,9%. Τα διαλύματα των υψηλότερων συγκεντρώσεων θα πρέπει να χορηγούνται μόνο μέσω κεντρικού φλεβοκαθετήρα. Η ενδοφλέβια έγχυση δοβουταμίνης δεν είναι συμβατή με διττανθρακικό και άλλα ισχυρά αλκαλικά διαλύματα.

Για όλες τις παιδιατρικές ηλικιακές ομάδες (νεογνά έως 18 ετών) συστήνεται δόση έναρξης 5μg/kg/λεπτό, προσαρμοζόμενη στην κλινική ανταπόκριση σε 2-20 μg/kg/λεπτό. Ενίοτε, μία χαμηλή δόση 0,5-1,0 μg/kg/λεπτό μπορεί να οδηγήσει σε ανταπόκριση.

Υπάρχει η άποψη ότι η μικρότερη αποτελεσματική δόση στα παιδιά είναι υψηλότερη από αυτή των ενηλίκων. Συστήνεται προσοχή κατά την εφαρμογή υψηλών δόσεων καθότι είναι βάσιμη και η άποψη ότι η μέγιστη ανεκτή δόση στα παιδιά είναι μικρότερη από αυτή των ενηλίκων. Οι περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες (συγκεκριμένα η ταχυκαρδία) παρατηρούνται σε δόσεις ίσες ή μεγαλύτερες των 7,5 μg/kg/λεπτό. Ωστόσο, το μόνο που απαιτείται για την ταχεία αναστροφή των ανεπιθύμητων ενεργειών είναι η ελάττωση του ρυθμού έγχυσης ή ο τερματισμός της έγχυσης της δοβουταμίνης. Έχει παρατηρηθεί μεγάλη διακύμανση στον παιδιατρικό πληθυσμό σχετικά με τη συγκέντρωση στο πλάσμα που απαιτείται για την έναρξη αιμοδυναμικής απάντησης (κατώτατο όριο – threshold) και το βαθμό αιμοδυναμικής απάντησης με την αύξηση των συγκεντρώσεων πλάσματος. Αυτό καταδεικνύει ότι η απαιτούμενη δόση για παιδιά δεν μπορεί να προσδιοριστεί εκ των προτέρων και θα πρέπει να τιτλοποιείται ώστε να επιτρέπεται το μικρότερο «θεραπευτικό εύρος» στα παιδιά.

Για συνεχή ενδοφλέβια έγχυση με τη χρήση αντλίας έγχυσης, διαλύστε έως συγκέντρωση 0,5 έως 1 mg/ml (μέγιστη συγκέντρωση 5mg/ml εάν υπάρχει περιορισμός υγρών), με Γλυκόζη 5% ή Χλωριούχο νάτριο 0,9%. Τα διαλύματα των υψηλότερων συγκεντρώσεων θα πρέπει να χορηγούνται μόνο μέσω κεντρικού φλεβοκαθετήρα. Η ενδοφλέβια έγχυση δοβουταμίνης δεν είναι συμβατή με διττανθρακικό και άλλα ισχυρά αλκαλικά διαλύματα.

Εντατική θεραπεία νεογνών: Διαλύστε 30mg/kg σωματικού βάρους σε τελικό όγκο 50ml υγρού έγχυσης. Ο ρυθμός ενδοφλέβιας έγχυσης 0,5ml/ώρα παρέχει δόση ίση με 5 μg/kg/λεπτό.