Ανθρακικό ασβέστιο

Η απορρόφηση του ασβεστίου μειώνεται σε ασθενείς που λαμβάνουν συστηματική θεραπεία με κορτικοστεροειδή. Αυτό πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όταν οι ασθενείς λαμβάνουν ταυτόχρονη θεραπεία.

Κατά τη σύγχρονη χορήγηση ανθρακικού ασβέστιου με δακτυλίτιδα υπάρχει κίνδυνος καρδιακών αρρυθμιών. Απαιτείται κλινική παρακολούθηση και εάν κριθεί αναγκαίο, ηλεκτροκαρδιογράφημα και έλεγχος του επιπέδου ασβεστίου στο αίμα.

Κατά τη σύγχρονη χορήγηση ανθρακικού ασβέστιου με διουρητικά τύπου θειαζιδίου υπάρχει κίνδυνος υπερασβεστιαιμίας λόγω μειωμένης νεφρικής απέκκρισης ασβεστίου.

Κατά τη σύγχρονη χορήγηση ανθρακικού ασβέστιου με τετρακυκλίνες προκαλείται μείωση της απορρόφησης των τετρακυκλινών. Τα άλατα του ασβεστίου πρέπει να χορηγούνται 3 ώρες μετά τη λήψη της τετρακυκλίνης.

Κατά τη σύγχρονη χορήγηση ανθρακικού ασβέστιου με διφωσφονικά υπάρχει κίνδυνος μειωμένης απορρόφησης των διφωσφονικών. Τα άλατα του ασβεστίου πρέπει να χορηγούνται 2 ώρες και πλέον μετά τη λήψη των διφωσφονικών.

Κατά τη σύγχρονη χορήγηση ανθρακικού ασβέστιου με χλωροπρομαζίνη, διφλουνιζάλη, πιβαμπισιλλίνη, ριφαμπικίνη, κετοκοναζόλη, πενικιλλαμίνη προκαλείται μείωση της απορρόφησής τους.

Κατά τη σύγχρονη χορήγηση ανθρακικού ασβέστιου με φουροσεμίδη και άλλα διουρητικά της αγκύλης αυξάνεται η νεφρική απέκκριση του ασβεστίου.

Τα άλατα ασβεστίου μπορούν να μειώσουν την απορρόφηση της θυροξίνης, του φθοριούχου νατρίου, της κινολόνης ή του σιδήρου. Τα άλατα του ασβεστίου πρέπει να χορηγούνται 3 ώρες μετά τη λήψη αυτών των φαρμάκων.

Σε εγκύους μητέρες, τα προϊόντα που περιέχουν ασβέστιο θα πρέπει να λαμβάνονται με χρονική απόσταση δύο ωρών από τα γεύματα, εξαιτίας του ότι υπάρχει η πιθανότητα μείωσης της απορρόφησης σιδήρου.

Σε θηλάζουσες μητέρες, τα προϊόντα που περιέχουν ασβέστιο θα πρέπει να λαμβάνονται με χρονική απόσταση δύο ωρών από τα γεύματα, εξαιτίας του ότι υπάρχει η πιθανότητα μείωσης της απορρόφησης σιδήρου.

Δεν έχει καμία ή έχει ασήμαντη επίδραση στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανών.

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες παρατίθενται παρακάτω, ανά κατηγορία συστήματος οργάνων και συχνότητα εμφάνισης. Οι συχνότητες ορίζονται ως εξής: όχι συχνές (>1/1,000, <1/100), σπάνιες (>1/10,000, <1/1,000), ή πολύ σπάνιες (<1/10,000), στις οποίες περιλαμβάνονται οι μεμονωμένες αναφορές.

Διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος

Σπάνιες: Υπερευαισθησία, όπως εξάνθημα, κνησμός, κνίδωση

Πολύ σπάνιες: Έχουν αναφερθεί μεμονωμένα περιστατικά συστημικών αλλεργικών αντιδράσεων (αναφυλακτική αντίδραση, οίδημα προσώπου, αγγειονευρωτικό οίδημα)

Διαταραχές του μεταβολισμού και της θρέψης

Όχι συχνές: Υπερασβεστιαιμία, υπερασβεστιουρία

Γαστρεντερικές διαταραχές

Σπάνιες: Μετεωρισμός, δυσκοιλιότητα, διάρροια, ναυτία, εμετός, πόνος στην κοιλιακή χώρα