Περιγραφή
Αριθμοί αναγνώρισης
• Γαληνός 21491
Έλεγχος συγχορήγησης
Αναζήτηση αλληλεπιδράσεων μεταξύ ουσιών και νόσων
Προχωρήστε στον έλεγχοΕνεργά συστατικά
Το ασβέστιο (calcium) διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στη φυσιολογία και τη βιοχημεία των οργανισμών και του κυττάρου. Διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στα μονοπάτια μεταγωγής σήματος, όπου ενεργεί ως ένα δεύτερο αγγελιοφόρο, στην απελευθέρωση νευροδιαβιβαστών από τους νευρώνες, στη συρρίκνωση όλων των τύπων μυϊκών κυττάρων, και τη γονιμοποίηση. Πολλά ένζυμα απαιτούν ιόντα ασβεστίου ως συμπαράγοντες. Το εξωκυτταρικό ασβέστιο είναι επίσης σημαντικό για τη διατήρηση της διαφοράς δυναμικού σε όλη την ευερέθιστη κυτταρικη μεμβράνη καθώς και στην κατάλληλη διαμόρφωση των οστών.
Ο σακχαρούχος σίδηρος αποτελείται από έναν πολυπυρηνικό πυρήνα υδροξειδίου του τρισθενούς σιδήρου που περιβάλλεται από έναν μεγάλο αριθμό μη ομοιοπολικά συνδεδεμένων μορίων σακχαρόζης. Ο πυρήνας πολυπυρηνικού σιδήρου έχει δομή παρόμοια με εκείνη του πυρήνα της φυσιολογικής πρωτεΐνης αποθήκευσης του σιδήρου, της φερριτίνης. Το σύμπλοκο είναι σχεδιασμένο να παρέχει, με ελεγχόμενο τρόπο, χρησιμοποιήσιμο σίδηρο για τις πρωτεΐνες μεταφοράς και αποθήκευσης σιδήρου στον οργανισμό (δηλαδή, την τρανσφερρίνη και τη φερριτίνη αντίστοιχα).
Το οξείδιο του μαγνησίου (magnesium oxide), ή μαγνησία, είναι μια εμπειρική φόρμουλα του οξείδιο του μαγνησίου και αποτελείται από ένα πλέγμα ιόντων Mg2 + και ιόντων O2− που συγκρατούνται μαζί με ιοντική σύνδεση. Το κατιόν είναι συμπαράγοντας όλων των ενζύμων τα οποία συμμετέχουν στη μεταφορά του φωσφόρου και παίζει ένα σημαντικό ρόλο στη νευροχημική διαβίβαση και στη ρύθμιση της μυϊκής διέγερσης.
Το μαγγάνιο (manganese) απαιτείται για τη σύνθεση των βλεννοπολυσακχαριτών του χόνδρου, την χρήσης της γλυκόζης, την βιοσύνθεση των στεροειδών και για τη δράση της πυροσταφυλικής καρβοξυλάσης. Δεσμεύεται στην αργινάση του ήπατος και ενεργοποιεί πολλά ένζυμα.
Το κάλιο (potassium) χρησιμοποιείται στην πρόληψη και θεραπεία των απωλειών καλίου.
Το χλωριούχο νάτριο (sodium chloride) είναι το κύριο άλας που συμμετέχει στην τονικότητα του εξωκυττάριου υγρού, χρησιμοποιείται για την θεραπεία της ελάττωσης του εξωκυττάριου όγκου, στην περίπτωση αφυδάτωσης και όταν εμφανιστεί έλλειψη νατρίου όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις υπερβολικής διούρησης, γαστροεντερίτιδας ή όταν υπάρχει ελάττωση στην κατανάλωση άλατος.
Το εξαφθοριούχο θείο (sulfur hexafluoride) είναι ένα αδρανές, αβλαβές αέριο, ελαφρώς διαλυτό σε υδατικά διαλύματα. Το εξαφθοριούχο θείο προορίζεται για χρήση με απεικονίσεις υπερήχων με σκοπό την ενίσχυση της ηχογένειας του αίματος, ή των υγρών του ουροποιητικού συστήματος που έχει ως αποτέλεσμα βελτίωση του πηλίκου σήματος προς ήχο.
Το χημικό στοιχείο Βανάδιο είναι μέταλλο με ατομικό αριθμό 23. Ίχνη βαναδίου χρησιμοποιούνται από τον οργανισμό για τον κυτταρικό μεταβολισμό και για τον σχηματισμό των οστών και των δοντιών.
Ο ψευδάργυρος (zinc) αποκλείει την εντερική απορρόφηση χαλκού από τις τροφές και την επαναρρόφηση του ενδογενούς εκκριθέντος χαλκού. Ο ψευδάργυρος προκαλεί μέσα στα εντερικά κύτταρα την παραγωγήμεταλλοθειονίνης, μιας πρωτεΐνης που δεσμεύει το χαλκό, αποτρέποντας έτσι την διέλευσή του στο αίμα. Ο δεσμευμένος χαλκός απομακρύνεται στη συνέχεια στα κόπρανα κατόπιν απόπτωσης των εντερικών κυττάρων.
Η βιταμίνη Β1 (θειαμίνη) παίρνει μέρος στην παραγωγή (έκλυση) της απαραίτητης ενέργειας για τις ανάγκες του κυττάρου. Η πυροφωσφορική θειαμίνη, η ενεργός μορφή της βιταμίνης Β1 στον οργανισμό, συμμετέχει στο μεταβολισμό των υδατανθράκων ως συνένζυμο στην αποκαρβοξυλίωση των α-κετοξέων, όπως το πυροσταφυλικό και το α-κετογλουταρικό οξύ, καθώς και στον κύκλο των φωσφορικών πεντοζών.
Η ριβοφλαβίνη είναι βασικό στοιχείο πολλών ενζυμικών εξεργασιών. Επίσης, από πειραματικές έρευνες φαίνεται ότι είναι απαραίτητη για την ομαλή ανάπτυξη του εμβρύου.
Η ριβοφλαβίνη μετατρέπεται σε δύο συνένζυμα, Flavin Mononucleotide (FMN) και Flavin Adenine Dinucleotide (FAD), τα οποία είναι απαραίτητα στη φυσιολογική αναπνοή των ιστών. Επίσης είναι απαραίτητη για την ενεργοποίηση της πυριδοξίνης και πιθανόν συμβάλλει στην διατήρηση της ακεραιότητας των ερυθροκυττάρων.
Η πυριδοξίνη (Pyridoxine) λειτουργεί ως συνένζυμο στο μεταβολισμό των πρωτεϊνών, των υδατανθράκων και των λιπών. Πιο συγκεκριμένα, κατά το μεταβολισμό των πρωτεϊνών, συμμετέχει στην αποκαρβοξυλίωση των αμινοξέων, τη μετατροπή της τρυπτοφάνης σε νιασίνη ή σεροτονίνη και στην απαμίνωση και θείωση των αμινοξέων.
Το νικοτινικό οξύ είναι ένα βασικό σύμπλοκο της Β βιταμίνης (Β3), της οποίας η ανεπάρκεια οδηγεί στο κλινικό σύνδρομο γνωστό ως πελλάγρα. Το νικοτιναμίδιο (νιασιναμίδη), το δραστικό συστατικό, είναι η φυσιολογικώς ενεργός μορφή της νιασίνης και είναι η χημική μορφή της βιταμίνης Β3 που βρίσκεται σε όλα σχεδόν τα προϊόντα πολυβιταμινών. Αν και το νικοτινικό οξύ και το νικοτιναμίδιο είναι τόσο στενά συνδεδεμένα χημικά, διαφέρουν κάπως στις φαρμακολογικές ιδιότητες.
Η βιοτίνη (biotin) ενεργεί ως δραστικό συνένζυμο σε πολλές μεταβολικές εξεργασίες. Ενεργοποιεί ορισμένες καρβοξυλάσες πρωταρχικής αξίας στη σύνθεση αμινοξέων και λιπαρών οξέων και στον μεταβολισμό του νευρικού ιστού. Από μακρού χρόνου είναι γνωστή μια ιδιόμορφη συνδρομή που χαρακτηρίζεται από καρβοξυλασική ανεπάρκεια και εμφανίζεται σε νεογέννητα και παιδιά. Προσφάτως περιγράφτηκαν περιπτώσεις επίκτητης ένδειας σε βιοτίνη στα παιδιά και ενήλικες σε μακροχρόνια παρεντερική διατροφή, αιμοκάθαρση και περιτοναϊκή κάθαρση. Η βιοτίνη στερείται τοξικότητας.
Το παντοθενικό οξύ (pantothenic acid) είναι πρόδρομο μόριο του συνενζύμου Α, που συνδέεται με τον οξειδωτικό μεταβολισμό των υδατανθράκων, τη γλυκονεογένεση, τη σύνθεση λιπαρών οξέων, στερολών, στεροειδών ορμονών και πορφυρινών.
Το φυλλικό οξύ (folic acid) είναι απαραίτητο δια την σύνθεση του DNA και λειτουργία του πυρήνος των κυττάρων. Έλλειψη φυλλικού οξέως έχει σαν αποτέλεσμα την μη ταυτόχρονο ωρίμανση και λειτουργία του πυρήνος σε σύγκριση με την σύνθεση του DNA και της πρωτεΐνης του κυτταροπλάσματος.
Το ασκορβικό οξύ (ascorbic acid) είναι απαραίτητο συστατικό του ανθρώπινου οργανισμού. Το ασκορβικό οξύ έχει ισχυρή αναγωγική δράση. Ο μεταβολικός ρόλος του ασκορβικού οξέος είναι πολυδιάστατος. Στο έντερο ευνοεί την απορρόφηση του μη συνδεμένου με την αίμη σιδήρου.
Η υδροξυκοβαλαμίνη (hydroxocobalamin) χρησιμοποιείται στη θεραπεία και πρόληψη της ανεπάρκειας βιταμίνης Β12. Για τους ενήλικες, η καθημερινή απαίτηση της βιταμίνης Β12 είναι πιθανώς περίπου 1 έως 2 μικρογραμμάρια και αυτή η ποσότητα υπάρχει στις περισσότερες κανονικές δίαιτες. Ωστόσο, η βιταμίνη Β12 εμφανίζεται μόνο σε ζωικά προϊόντα και όχι σε λαχανικά και ως εκ τούτου οι αυστηρές χορτοφαγικές ή βιγανικές δίαιτες που αποκλείουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα μπορεί να παρέχουν ανεπαρκή ποσότητα, αν και η ανεπάρκεια μπορεί να μην είναι εμφανής εδώ και πολλά χρόνια.
Η αργινίνη είναι ένα αμινοξύ.
Το γλουταμικό οξύ (glutamic acid) είναι ένα μη απαραίτητο αμινοξύ που χρησιμοποιείται στη βιοσύνθεση των πρωτεϊνών. Εκτός από το ότι αποτελεί δομικό στοιχείο πρωτεϊνών, το γλουταμικό οξύ παίζει πρωταρχικό ρόλο στη νευρική ενεργοποίηση.
Η τρυπτοφάνη (tryptophan) είναι ένα απαραίτητο αμινοξύ και πρόδρομος ουσία της σεροτονίνης, της μελατονίνης, και της νιασίνης (βιταμίνη Β3). Διαπερνά τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, η τρυπτοφάνη διαδραματίζει ποικίλους σημαντικούς ρόλους στην διανοητική λειτουργία ως νευροδιαβιβαστής και νευροορμόνη.
Η τυροσίνη (tyrosine) ένα μη-απαραίτητο αμινοξύ που μπορεί να συντεθεί από φαινυλαλανίνη. Η τυροσίνη είναι επίσης πρόδρομος ουσία των κατεχολαμινών (επινεφρίνης, νορεπινεφρίνης, ντοπαμίνης), των ορμονών του θυρεοειδούς και της μελανίνης. Η τυροσίνη βοηθά στην κανονική λειτουργία του εγκεφάλου και στην σταθεροποίηση της πίεσης του αίματος.
Η βαλίνη είναι ένα απαραίτητο αμινοξύ και το όνομά της προέρχεται από το φυτό «βαλεριάνα» (ή νάρδος). Η βαλίνη βρίσκεται άφθονη στους μυς και είναι ζωτική για την υγεία των μυών – μεταβολισμό, επιδιόρθωση μυϊκών ιστών, και ισοζύγιο αζώτου. Η βαλίνη είναι απαραίτητη για συντονισμό των μυών και για την νοητική και νευρική λειτουργία.
Τρόποι και περιορισμοί διάθεσης
Έχει δοθεί από τις αρμόδιες αρχές ο αριθμός γνωστοποίησης 10866 στις 10/02/2011.
Συσκευασία και συγκέντρωση
Το σκεύασμα παρουσιάζει τον εξής τρόπο συσκευασίας:
Η συγκέντρωση των δραστικών ουσιών αναλύεται ως εξής:
Η συνολική ποσότητα δραστικών ουσιών ανά σκεύασμα είναι: