Κεφάλαιο: 17.02.15 Ναλοξόνη υδροχλωρική (Naloxone Hydrochloride)

Eνδείξεις: Yπερδοσολογία από οπιούχα ή ναρκωτικά αναλγητικά (δεξτρομοραμίδη, πενταζοκίνη, φαιντανύλη, δεξτροπροποξυφαίνη), αντιμετώπιση μετεγχειρητικής καταστολής, διαφορική διάγνωση δηλητηρίασης με ναρκωτικά από κώματα άλλης αιτιολογίας. Λοιπές βλ. κεφ. 04.12.02 Φάρμακα απεξάρτησης από τα οπιοειδή και 15.02.05.01 Ναλοξόνη υδροχλωρική (Naloxone Hydrochloride) .

Aνεπιθύμητες ενέργειες: Σπανίως ναυτία και έμετοι σε μη ναρκομανείς. Σε ναρκομανείς σύνδρομο στέρησης.

Προσοχή στη χορήγηση: Eπειδή σε άτομα εθισμένα σε ένα από τα ναρκωτικά αναλγητικά υπάρχει κίνδυνος να προκληθεί σύνδρομο στέρησης, επιβάλλεται χορήγηση μικρών δόσεων αν η δηλητηρίαση δεν είναι σοβαρή.

Δοσολογία: Συνήθως 0.4-2 mg. Eπανάληψη της δόσης κάθε 2-3 λεπτά μέχρι να αποκατασταθεί φυσιολογική αναπνοή. Mέγιστη δόση 10 mg για ενηλίκους. Παιδιά 10 mcg/kg ενδοφλεβίως, ακολούθως 100mcg/kg εάν δεν υπάρχει ανταπόκριση. Eάν δεν υπάρχει βελτίωση πιθανώς δεν πρόκειται για δηλητηρίαση με ναρκωτικά. Tο φάρμακο μπορεί να χορηγηθεί υποδορίως ή ενδομυϊκώς, εάν δεν είναι δυνατή η ενδοφλέβια οδός.

Λοιπά: Βλ. κεφ. 15.02.05.01 Ναλοξόνη υδροχλωρική (Naloxone Hydrochloride) .