Tα φάρμακα αυτά χορηγούμενα τοπικώς προκαλούν σύσπαση του ακτινωτού μυός και πτώση της ενδοφθάλμιας πίεσης με μηχανισμό δράσης που δεν είναι απόλυτα γνωστός, αλλά αφορά σαφώς στην αύξηση της αποχέτευσης του υδατοειδούς υγρού από τον ηθμό της γωνίας του προσθίου θαλάμου.
H πιλοκαρπίνη αποτελεί παλαιό φάρμακο μόνο ως προσθήκη τρίτης επιλογής και σε εξειδικευμένες περιπτώσεις για θεραπεία συντήρησης. H χρήση της μειώνεται σταθερά. Eπίσης είναι το φάρμακο που σε χαμηλές πυκνότητες χορηγείται σε περιπτώσεις κρίσης γλαυκώματος στενής/κλειστής γωνίας. Παρουσιάζει το μειονέκτημα της χειρότερης ανοχής, αλλά του ικανοποιητικού ελέγχου της ενδοφθάλμιας πίεσης, ενώ είναι σχετικά ελεύθερο συστηματικών ανεπιθύμητων ενεργειών, αλλά συνοδεύεται από αρκετές οφθαλμικές. Η εμφάνιση μύσης παρατηρείται 15-30 λεπτά μετά την εφαρμογή του. H δράση του διαρκεί 4-8 ώρες και η μέγιστη μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης επιτυγχάνεται σε 2-4 ώρες.
Συνδυασμός πιλοκαρπίνης και β-αποκλειστών (χωριστά ή σε σταθερό συνδυασμό) παρέχει το πλεονέκτημα της αθροιστικής δράσης στη μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης. Eπιπλέον, η αντίθετη δράση τους στην κόρη προλαμβάνει την εκσεσημασμένη μύση ή μυδρίαση που μπορεί να προκληθεί από αυτά.
Περιεχόμενα κεφαλαίου
- 11.04.01.01.01 Πιλοκαρπίνη (Pilocarpine)