Οξεία σχιζοφρένεια, ψυχώσεις

Ένδειξη

Ένδειξη για Ζουκλοπενθιξόλη

Κωδικός	I-863849
Φύλο	Χωρίς διάκριση φύλου
Ηλικία	Μόνο ενήλικες (18 ετών και άνω)
Πρόθεση	Θεραπευτική πρόθεση

Σύντομη περιγραφή

Οξεία σχιζοφρένεια και άλλες ψυχώσεις, ιδιαίτερα με συμπτώματα όπως παραισθήσεις, παραληρητικές ιδέες και διαταραχές της σκέψης με διέγερση, ανησυχία, εχθρικότητα και επιθετικότητα.

τουλάχιστον ένα από

Σχιζοφρένεια
Χρόνια ψύχωση

Αγωγές

Για την ένδειξη αυτή, η βιβλιογραφία αναφέρει τις εξής αγωγές:

Από του στόματος – μόνο ενήλικες (18 ετών και άνω) – 20 mg ημερησίως αυξανόμενα κατά 10-20 mg κάθε 2-3 ημέρες έως τα 75-150 mg

20 mg ημερησίως αυξανόμενα κατά 10-20 mg κάθε 2-3 ημέρες έως τα 75-150 mg
Χορήγηση	Από του στόματος, 20 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, διαιρεμένα ημερησίως. Στη συνέχεια, από του στόματος, μεταξύ 75 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη και 150 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, διαιρεμένα ημερησίως. Η μέγιστη επιτρεπτή συνολική δόση είναι 150 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη ημερησίως.
Λεπτομερής περιγραφή	Η δοσολογία θα πρέπει να εξατομικεύεται σύμφωνα με τη κατάσταση του ασθενούς. Γενικά χαμηλές δόσεις θα πρέπει να χρησιμοποιούνται στην αρχή και να αυξάνονται έως το επιθυμητό θεραπευτικό επίπεδο όσο το δυνατόν συντομότερα βασιζόμενες στη θεραπευτική ανταπόκριση. Η δόση συντήρησης μπορεί συνήθως να δίνεται ως μία δόση πριν από τη βραδινή κατάκλιση. Συνήθως 10-50 mg/ημέρα. Σε μετρίου έως σοβαρού βαθμού χορηγούνται αρχικά 20 mg/ημέρα αυξανόμενα, εάν κριθεί απαραίτητο, κατά 10-20 mg κάθε 2 έως 3 ημέρες έως τα 75 mg ή περισσότερο ημερησίως. Η μέγιστη δοσολογία ανά μονή δόση είναι 40 mg και η συνολική 150 mg/ημέρα. Οι ηλικιωμένοι ασθενείς θα πρέπει να λαμβάνουν τις χαμηλότερες δυνατές δόσεις του δοσολογικού σχήματος.

Χορήγηση

Από του στόματος, 20 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, διαιρεμένα ημερησίως. Στη συνέχεια, από του στόματος, μεταξύ 75 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη και 150 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, διαιρεμένα ημερησίως. Η μέγιστη επιτρεπτή συνολική δόση είναι 150 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη ημερησίως.

Λεπτομερής περιγραφή

Η δοσολογία θα πρέπει να εξατομικεύεται σύμφωνα με τη κατάσταση του ασθενούς. Γενικά χαμηλές δόσεις θα πρέπει να χρησιμοποιούνται στην αρχή και να αυξάνονται έως το επιθυμητό θεραπευτικό επίπεδο όσο το δυνατόν συντομότερα βασιζόμενες στη θεραπευτική ανταπόκριση. Η δόση συντήρησης μπορεί συνήθως να δίνεται ως μία δόση πριν από τη βραδινή κατάκλιση.

Συνήθως 10-50 mg/ημέρα. Σε μετρίου έως σοβαρού βαθμού χορηγούνται αρχικά 20 mg/ημέρα αυξανόμενα, εάν κριθεί απαραίτητο, κατά 10-20 mg κάθε 2 έως 3 ημέρες έως τα 75 mg ή περισσότερο ημερησίως. Η μέγιστη δοσολογία ανά μονή δόση είναι 40 mg και η συνολική 150 mg/ημέρα.

Οι ηλικιωμένοι ασθενείς θα πρέπει να λαμβάνουν τις χαμηλότερες δυνατές δόσεις του δοσολογικού σχήματος.

μόνο ενήλικες (18 ετών και άνω) – 50-150 mg οξικού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης κάθε 2-3 ημέρες για 2 εβδομάδες και μετέπειτα 40-150 mg ζουκλοπενθιξόλης από του στόματος μετά από 2-3 ημέρες ή 200-400 mg δεκανοϊκού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης κάθε 2 εβδομάδες

50-150 mg οξικού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης κάθε 2-3 ημέρες για 2 εβδομάδες και μετέπειτα 40-150 mg ζουκλοπενθιξόλης από του στόματος μετά από 2-3 ημέρες ή 200-400 mg δεκανοϊκού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης κάθε 2 εβδομάδες
Χορήγηση	Σχήμα A: Ενδομυϊκά, μεταξύ 50 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη και 150 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, μία φορά κάθε 2 με 3 ημέρες, για χρονική διάρκεια 2 εβδομάδες. Στη συνέχεια, από του στόματος, μεταξύ 40 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη και 150 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, διαιρεμένα ημερησίως. Η μέγιστη επιτρεπτή συνολική δόση είναι 150 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη ημερησίως. Σχήμα B: Ενδομυϊκά, μεταξύ 50 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη και 150 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, μία φορά κάθε 2 με 3 ημέρες, για χρονική διάρκεια 2 εβδομάδες. Στη συνέχεια, ενδομυϊκά, μεταξύ 200 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη και 400 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, μία φορά κάθε 2 εβδομάδες.
Λεπτομερής περιγραφή	Η δοσολογία θα πρέπει να εξατομικεύεται σύμφωνα με τη κατάσταση του ασθενούς. Το δοσολογικό εύρος φυσιολογικά θα πρέπει να είναι 50-150 mg (1-3 ml) ενδομυϊκά, επαναλαμβανόμενα εάν κρίνεται απαραίτητο, καλύτερα μετά από 2 έως 3 ημέρες. Σε λίγους ασθενείς μπορεί να χρειαστεί μία επιπλέον ένεση 24 έως 48 ώρες μετά από την πρώτη ένεση. Ο οξικός εστέρας ζουκλοπενθιξόλης δεν συνιστάται για μακροχρόνια χορήγηση και η διάρκεια της θεραπείας δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τις δύο εβδομάδες. Η μέγιστη συνολική δόση κατά τη διάρκεια της θεραπείας δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα 400 mg και ο αριθμός των ενέσεων δεν μπορεί να υπερβαίνει τις τέσσερις. Κατά τη θεραπεία συντήρησης η θεραπεία μπορεί να συνεχίζεται με από του στόματος ζουκλοπενθιξόλη ή με ενδομυϊκό δεκανοϊκό εστέρα ζουκλοπενθιξόλης ακολουθώντας τις παρακάτω οδηγίες: 1) Αλλαγή σε ζουκλοπενθιξόλη από του στόματος: 2 έως 3 ημέρες μετά από τη τελευταία ένεση με οξικό εστέρα ζουκλοπενθιξόλης ο ασθενής ο οποίος ήταν σε θεραπεία με 100 mg οξικού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης θα πρέπει να ξεκινήσει με δοσολογία περίπου 40 mg τη ημέρα από το στόμα, εάν είναι δυνατόν σε μοιρασμένες δόσεις. Εάν κριθεί απαραίτητο η δόση μπορεί να αυξηθεί περαιτέρω κατά 10-20 mg κάθε 2 έως 3 ημέρες έως τα 75 mg την ημέρα ή περισσότερο. 2) Αλλαγή σε δεκανοϊκό εστέρα ζουκλοπενθιξόλης: Ταυτόχρονα με την (τελευταία) ένεση οξικού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης (100 mg), 200-400 mg (1-2 ml) του δεκανοϊκού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης 200 mg/ml θα πρέπει να χορηγούνται ενδομυϊκά και η χορήγηση να επαναλαμβάνεται κάθε 2^η εβδομάδα. Μπορεί να απαιτηθούν υψηλότερες δόσεις ή μικρότερα χρονικά μεσοδιαστήματα. Ο οξικός εστέρας ζουκλοπενθιξόλης και ο δεκανοϊκός εστέρας ζουκλοπενθιξόλης μπορούν να αναμιχθούν σε μία σύριγγα και να χορηγηθούν ως μία ένεση (συγχορήγηση). Οι επαναληπτικές δόσεις του του δεκανοϊκού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης και τα μεσοδιαστήματα μεταξύ των ενέσεων θα πρέπει να προσαρμόζονται ανάλογα με την ανταπόκριση του ασθενούς. Ηλικιωμένοι Η δοσολογία ίσως χρειάζεται μα μειωθεί στους ηλικιωμένους ασθενείς. Η μέγιστη δόση ανά ένεση πρέπει να είναι 100mg.

50-150 mg οξικού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης κάθε 2-3 ημέρες για 2 εβδομάδες και μετέπειτα 40-150 mg ζουκλοπενθιξόλης από του στόματος μετά από 2-3 ημέρες ή 200-400 mg δεκανοϊκού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης κάθε 2 εβδομάδες

Χορήγηση

Σχήμα A: Ενδομυϊκά, μεταξύ 50 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη και 150 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, μία φορά κάθε 2 με 3 ημέρες, για χρονική διάρκεια 2 εβδομάδες. Στη συνέχεια, από του στόματος, μεταξύ 40 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη και 150 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, διαιρεμένα ημερησίως. Η μέγιστη επιτρεπτή συνολική δόση είναι 150 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη ημερησίως.

Σχήμα B: Ενδομυϊκά, μεταξύ 50 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη και 150 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, μία φορά κάθε 2 με 3 ημέρες, για χρονική διάρκεια 2 εβδομάδες. Στη συνέχεια, ενδομυϊκά, μεταξύ 200 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη και 400 χιλιοστογραμμάρια ζουκλοπενθιξόλη, μία φορά κάθε 2 εβδομάδες.

Λεπτομερής περιγραφή

Η δοσολογία θα πρέπει να εξατομικεύεται σύμφωνα με τη κατάσταση του ασθενούς.

Το δοσολογικό εύρος φυσιολογικά θα πρέπει να είναι 50-150 mg (1-3 ml) ενδομυϊκά, επαναλαμβανόμενα εάν κρίνεται απαραίτητο, καλύτερα μετά από 2 έως 3 ημέρες. Σε λίγους ασθενείς μπορεί να χρειαστεί μία επιπλέον ένεση 24 έως 48 ώρες μετά από την πρώτη ένεση.

Ο οξικός εστέρας ζουκλοπενθιξόλης δεν συνιστάται για μακροχρόνια χορήγηση και η διάρκεια της θεραπείας δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τις δύο εβδομάδες. Η μέγιστη συνολική δόση κατά τη διάρκεια της θεραπείας δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα 400 mg και ο αριθμός των ενέσεων δεν μπορεί να υπερβαίνει τις τέσσερις.

Κατά τη θεραπεία συντήρησης η θεραπεία μπορεί να συνεχίζεται με από του στόματος ζουκλοπενθιξόλη ή με ενδομυϊκό δεκανοϊκό εστέρα ζουκλοπενθιξόλης ακολουθώντας τις παρακάτω οδηγίες:

1) Αλλαγή σε ζουκλοπενθιξόλη από του στόματος:

2 έως 3 ημέρες μετά από τη τελευταία ένεση με οξικό εστέρα ζουκλοπενθιξόλης ο ασθενής ο οποίος ήταν σε θεραπεία με 100 mg οξικού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης θα πρέπει να ξεκινήσει με δοσολογία περίπου 40 mg τη ημέρα από το στόμα, εάν είναι δυνατόν σε μοιρασμένες δόσεις. Εάν κριθεί απαραίτητο η δόση μπορεί να αυξηθεί περαιτέρω κατά 10-20 mg κάθε 2 έως 3 ημέρες έως τα 75 mg την ημέρα ή περισσότερο.

2) Αλλαγή σε δεκανοϊκό εστέρα ζουκλοπενθιξόλης:

Ταυτόχρονα με την (τελευταία) ένεση οξικού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης (100 mg), 200-400 mg (1-2 ml) του δεκανοϊκού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης 200 mg/ml θα πρέπει να χορηγούνται ενδομυϊκά και η χορήγηση να επαναλαμβάνεται κάθε 2^η εβδομάδα. Μπορεί να απαιτηθούν υψηλότερες δόσεις ή μικρότερα χρονικά μεσοδιαστήματα.

Ο οξικός εστέρας ζουκλοπενθιξόλης και ο δεκανοϊκός εστέρας ζουκλοπενθιξόλης μπορούν να αναμιχθούν σε μία σύριγγα και να χορηγηθούν ως μία ένεση (συγχορήγηση).

Οι επαναληπτικές δόσεις του του δεκανοϊκού εστέρα ζουκλοπενθιξόλης και τα μεσοδιαστήματα μεταξύ των ενέσεων θα πρέπει να προσαρμόζονται ανάλογα με την ανταπόκριση του ασθενούς.

Ηλικιωμένοι

Η δοσολογία ίσως χρειάζεται μα μειωθεί στους ηλικιωμένους ασθενείς. Η μέγιστη δόση ανά ένεση πρέπει να είναι 100mg.

Ζουκλοπενθιξόλη

Η ζουκλοπενθιξόλη είναι παράγωγο του θειοξανθενίου με έντονη αντιψυχωτική και ειδική ηρεμιστική δράση. Προκαλεί παροδική, δοσοεξαρτώμενη καταστολή η οποία υποχωρεί μετά τη θεραπεία λίγων εβδομάδων. Λόγω της ειδικής ηρεμιστικής του δράσης, είναι ιδιαίτερα χρήσιμο στη θεραπεία ψυχωτικών ασθενών με ψυχοκινητική ανησυχία, διέγερση, επιθετικότητα ή εχθρότητα.

Περισσότερα

Αποποίηση ευθυνών: Έχουν γίνει όλες οι προσπάθειες για να εξασφαλιστεί ότι οι πληροφορίες που παρέχονται είναι ακριβείς, ενημερωμένες και πλήρεις, αλλά δεν δίνεται καμία εγγύηση για τον σκοπό αυτό. Η εμφάνιση ένδειξης ή αγωγής για μια νόσο ή ένα σύμπτωμα σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ερμηνευθεί ως υπόδειξη ότι η αγωγή είναι αποτελεσματική ή κατάλληλη για κάθε συγκεκριμένο ασθενή. Η απουσία μιας ένδειξης ή αγωγής για μια νόσο ή ένα σύμπτωμα σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αποκλείει την ύπαρξη άλλων κατάλληλων ουσιών και αγωγών. Η Ergobyte Πληροφορική Α.Ε. δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη για οποιαδήποτε πτυχή της υγειονομικής περίθαλψης παρέχεται με τη βοήθεια των πληροφοριών που η ίδια παρέχει.