Ιοεξόλη

Ενδοφλέβια ψηφιακή αφαιρετική αγγειογραφία

Για την έντονη απεικόνιση των μεγάλων αγγείων, των πνευμονικών αρτηριών καθώς και των αρτηριών του λαιμού, της κεφαλής, των νεφρών και των άκρων, συνιστάται μία ταχεία (bolus) ενδοφλέβια ένεση 40-60 ml 300/350 mg I/ml (ρυθμός ροής: 8-12 ml/s στην βασιλική φλέβα, 10-20 ml/s στην κοίλη φλέβα). Το χρονικό διάστημα για το οποίο το σκιαγραφικό μέσο είναι σε επαφή με το τοίχωμα των φλεβών μπορεί να ελαττωθεί με την ταχεία (bolus) ένεση 20-40 ml ισότονου διαλύματος χλωριούχου νατρίου αμέσως μετά την χορήγηση του σκιαγραφικού μέσου.

Ενδοαρτηριακή ψηφιακή αφαιρετική αγγειογραφία

Στην ενδοαρτηριακή ψηφιακή αφαιρετική αγγειογραφία απαιτούνται μικρότεροι όγκοι και χαμηλότερες περιεκτικότητες ιωδίου από ότι στην ενδοφλέβια. Όσο εκλεκτικότερη είναι η αγγειογραφία, τόσο χαμηλότερη μπορεί να είναι η δόση του σκιαγραφικού μέσου. Επομένως, η μέθοδος αυτή συνιστάται για ασθενείς με έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας. Οι τιμές που χρησιμοποιούνται στην συμβατική αγγειογραφία για την bolus περιεκτικότητα, τον bolus όγκο και τον ρυθμό ροής μπορεί να ελαττωθούν για την ενδοαρτηριακή ψηφιακή αφαιρετική αγγειογραφία.

Ο όγκος του σκιαγραφικού μέσου εξαρτάται και από τον ακτινολογικό εξοπλισμό. Εάν υπάρχει εξοπλισμός που επιτρέπει λήψεις σε όλες τις απαραίτητες προβολές χωρίς να πρέπει να μετακινηθεί ο ασθενής και με τον οποίο η έγχυση μπορεί να διεξαχθεί κάτω από ακτινοσκοπικό έλεγχο, τότε μπορεί να επαρκούν οι μικρότεροι όγκοι. Οι ακόλουθες συστάσεις δοσολογίας ισχύουν ως γενικές κατευθυντήριες γραμμές.

Μυελογραφία της αυχενικής μοίρας

(χορήγηση στην οσφυϊκή μοίρα)
7 έως 10 ml, 300 mg I/ml

(χορήγηση στην πλάγια αυχενική μοίρα)
6 έως 8 ml, 300 mg I/ml

Στον υπαραχνοειδή χώρο, η συνολική δόση του ιωδίου δεν πρέπει να είναι πάνω από 3 g. Η δόση αυτή είναι 10 ml του διαλύματος που περιέχει 300 mg I/ml. Όσο περισσότερο κινείται ο ασθενής μετά τη χορήγηση, τόσο γρηγορότερα αναμειγνύεται το σκιαγραφικό μέσο με το εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Αυτό έχει σαν συνέπεια, η σκιαγραφική πυκνότητα να ελαττώνεται γρηγορότερα από το συνηθισμένο.

Η δοσολογία εξαρτάται από την ηλικία, το βάρος, την καρδιακή παροχή και τη γενική κατάσταση του ασθενούς, το κλινικό πρόβλημα και την τεχνική της εξέτασης, καθώς και από το είδος και τον όγκο της αγγειακής περιοχής που εξετάζεται.

Αξονική τομογραφία κρανίου

Στην αξονική τομογραφία του κρανίου για την ενίσχυση της σκιαγράφησης όγκων και βλαβών. Η δόση είναι 1,0 έως το μέγιστο 2,0 ml/kg σωματικού βάρους για το 300 mg I/ml και 1,0 έως το μέγιστο 1,5 ml/kg σωματικού βάρους για το 350 mg I/ml και γενικά ενίεται ή εγχέεται ενδοφλεβίως μέσα σε 2-6 λεπτά.
Οι χρονικές διαφορές απορρέουν από την μέγιστη τιμή του σκιαγραφικού μέσου στο αίμα αμέσως μετά τη χορήγηση καθώς και από τους διαφορετικούς χρόνους της μέγιστης συγκέντρωσης στους αντίστοιχους παθολογικά αλλοιωμένους ιστούς.
Για αργούς τομογράφους συνιστάται η χορήγηση 100 ml σε δύο φάσεις (50 ml μέσα σε 3 λεπτά περίπου, το υπόλοιπο μέσα σε 7 λεπτά περίπου), επειδή με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται μία σχετικά σταθερή-αν και όχι η μέγιστη- τιμή στο αίμα. Έναρξη τομογραφίας μετά το τέλος της πρώτης φάσης χορήγησης.

Ολόσωμη αξονική τομογραφία

Στην ολόσωμη αξονική τομογραφία, οι απαιτούμενες δόσεις σκιαγραφικού μέσου και οι ρυθμοί χορήγησης εξαρτώνται από τα όργανα που εξετάζονται, το διαγνωστικό πρόβλημα, κυρίως όμως από τις διαφορετικές τομές και τους διαφορετικούς χρόνους ανασύνθεσης των εικόνων από τους χρησιμοποιούμενους τομογράφους. Για αργούς τομογράφους πρέπει να προτιμάται η έγχυση και για γρήγορους τομογράφους η ταχεία (bolus) ένεση.

Η μικρή οσμωδιουρητική δράση του επιφέρει μία υψηλή συγκέντρωση σκιαγραφικού μέσου στα ούρα, με αποτέλεσμα την έντονη σκιαγράφηση ιδιαίτερα της νεφρικής πυέλου και του συστήματος των καλύκων.
Η φυσιολογική αδυναμία συμπύκνωσης του ακόμη ανώριμου νεφρώνα των παιδικών νεφρών απαιτεί σχετικά υψηλές δόσεις σκιαγραφικού μέσου. Γενικά, δεν είναι απαραίτητη η υπέρβαση σε νεογνά δόσης 1,2 g ιωδίου/kg σωματικού βάρους, σε βρέφη δόσης 1,0 g ιωδίου/kg σωματικού βάρους, σε μικρά παιδιά δόσης 0,5 g ιωδίου/kg σωματικού βάρους.
Σε βρέφη και σε μικρά παιδιά, συνιστάται η πρώτη λήψη να γίνεται μέσα σε 2-3 λεπτά μετά τη χορήγηση του σκιαγραφικού μέσου.

Η μικρή οσμωδιουρητική δράση του επιφέρει μία υψηλή συγκέντρωση σκιαγραφικού μέσου στα ούρα, με αποτέλεσμα την έντονη σκιαγράφηση ιδιαίτερα της νεφρικής πυέλου και του συστήματος των καλύκων.
Η φυσιολογική αδυναμία συμπύκνωσης του ακόμη ανώριμου νεφρώνα των παιδικών νεφρών απαιτεί σχετικά υψηλές δόσεις σκιαγραφικού μέσου. Γενικά, δεν είναι απαραίτητη η υπέρβαση σε νεογνά δόσης 1,2 g ιωδίου/kg σωματικού βάρους, σε βρέφη δόσης 1,0 g ιωδίου/kg σωματικού βάρους, σε μικρά παιδιά δόσης 0,5 g ιωδίου/kg σωματικού βάρους.
Σε βρέφη και σε μικρά παιδιά, συνιστάται η πρώτη λήψη να γίνεται μέσα σε 2-3 λεπτά μετά τη χορήγηση του σκιαγραφικού μέσου.

Η μικρή οσμωδιουρητική δράση του επιφέρει μία υψηλή συγκέντρωση σκιαγραφικού μέσου στα ούρα, με αποτέλεσμα την έντονη σκιαγράφηση ιδιαίτερα της νεφρικής πυέλου και του συστήματος των καλύκων.
Η φυσιολογική αδυναμία συμπύκνωσης του ακόμη ανώριμου νεφρώνα των παιδικών νεφρών απαιτεί σχετικά υψηλές δόσεις σκιαγραφικού μέσου. Γενικά, δεν είναι απαραίτητη η υπέρβαση σε νεογνά δόσης 1,2 g ιωδίου/kg σωματικού βάρους, σε βρέφη δόσης 1,0 g ιωδίου/kg σωματικού βάρους, σε μικρά παιδιά δόσης 0,5 g ιωδίου/kg σωματικού βάρους.
Σε βρέφη και σε μικρά παιδιά, συνιστάται η πρώτη λήψη να γίνεται μέσα σε 2-3 λεπτά μετά τη χορήγηση του σκιαγραφικού μέσου.

Η μικρή οσμωδιουρητική δράση του επιφέρει μία υψηλή συγκέντρωση σκιαγραφικού μέσου στα ούρα, με αποτέλεσμα την έντονη σκιαγράφηση ιδιαίτερα της νεφρικής πυέλου και του συστήματος των καλύκων. Σε κανονικού βάρους ενήλικες ασθενείς, δεν πρέπει να χορηγείται δόση χαμηλότερη από 50 ml 300/350 mg I/ml, εάν το κλινικό πρόβλημα απαιτεί και μία επαρκή πλήρωση των ουρητήρων. Μία αύξηση της δόσης είναι δυνατή, εάν θεωρηθεί απαραίτητη σε ειδικές ενδείξεις.
Όταν χορηγούνται 50 ml 300/350 mg I/ml μέσα σε 1-2 λεπτά περίπου, συνήθως σκιαγραφούνται εντόνως το νεφρικό παρέγχυμα σε 3-5 λεπτά και η νεφρική πύελος με τις απαγωγούς ουροφόρους οδούς σε 8-15 λεπτά μετά την έναρξη της χορήγησης. Για νεότερους ασθενείς πρέπει να επιλέγεται ο νωρίτερος χρόνος και για ηλικιωμένους, ο αργότερος χρόνος.