Lamberts Megavit 120 Tabs

Η βιταμίνη Α είναι μια λιποδιαλυτή βιταμίνη. Κύρια πηγή βιταμίνης Α αποτελούν οι ζωικές τροφές. Απαντάται ως προβιταμίνη Α (β-καροτένιο), ρετινόλη, ρετινάλη και ρετινοϊκό οξύ. Τα δύο τελευταία αντιπροσωπεύουν οξειδωμένα παράγωγα της ρετινόλης. Η βιολογική σημασία της βιταμίνης Α προσδιορίζεται και από τις τρείς αυτές μορφές.

Η χοληκαλσιφερόλη (D₃) σχηματίζεται στο δέρμα με την έκθεση στο υπεριώδες (UV) φως και μετατρέπεται στη βιολογικά ενεργή μορφή της, 1,25-διυδροξυ-χοληκαλσιφερόλη, σε δύο στάδια υδροξυλίωσης, πρώτα στο ήπαρ (θέση 25) και κατόπιν στο νεφρικό ιστό (θέση 1). Μαζί με την παραθορμόνη και την καλσιτονίνη, η 1,25-διυδροξυ-χοληκαλσιφερόλη έχει σημαντικό αντίκτυπο στη ρύθμιση του μεταβολισμού του ασβεστίου και του φωσφόρου.

H βιταμίνη E (vitamin E) δρα ως βιολογικό αντιοξειδωτικό προλαμβάνοντας την αυτόματη οξείδωση πολυακόρεστων ενώσεων προς επιβλαβείς ελεύθερες ρίζες καθώς και στη δημιουργία καρκινογόνων νιτροζαμινών. Η βιταμίνη Ε διατηρεί τη σταθερότητα των βιολογικών μεμβρανών προφυλάσσοντας τες από την υπεροξείδωση, συντηρεί την ακεραιότητα των τοιχωμάτων των ερυθρών αιμοσφαιρίων και τα προστατεύει από αιμόλυση.

Το ασκορβικό οξύ είναι απαραίτητο συστατικό του ανθρώπινου οργανισμού. Το ασκορβικό οξύ έχει ισχυρή αναγωγική δράση. Ο μεταβολικός ρόλος του ασκορβικού οξέος είναι πολυδιάστατος. Στο έντερο ευνοεί την απορρόφηση του μη συνδεμένου με την αίμη σιδήρου.

Η βιταμίνη Β₁ (θειαμίνη) παίρνει μέρος στην παραγωγή (έκλυση) της απαραίτητης ενέργειας για τις ανάγκες του κυττάρου. Η πυροφωσφορική θειαμίνη, η ενεργός μορφή της βιταμίνης Β₁ στον οργανισμό, συμμετέχει στο μεταβολισμό των υδατανθράκων ως συνένζυμο στην αποκαρβοξυλίωση των α-κετοξέων, όπως το πυροσταφυλικό και το α-κετογλουταρικό οξύ, καθώς και στον κύκλο των φωσφορικών πεντοζών.

Η ριβοφλαβίνη είναι βασικό στοιχείο πολλών ενζυμικών εξεργασιών. Επίσης, από πειραματικές έρευνες φαίνεται ότι είναι απαραίτητη για την ομαλή ανάπτυξη του εμβρύου.

Η ριβοφλαβίνη μετατρέπεται σε δύο συνένζυμα, Flavin Mononucleotide (FMN) και Flavin Adenine Dinucleotide (FAD), τα οποία είναι απαραίτητα στη φυσιολογική αναπνοή των ιστών. Επίσης είναι απαραίτητη για την ενεργοποίηση της πυριδοξίνης και πιθανόν συμβάλλει στην διατήρηση της ακεραιότητας των ερυθροκυττάρων.

Το νικοτινικό οξύ είναι ένα βασικό σύμπλοκο της Β βιταμίνης (Β₃), της οποίας η ανεπάρκεια οδηγεί στο κλινικό σύνδρομο γνωστό ως πελλάγρα. Το νικοτιναμίδιο (νιασιναμίδη), το δραστικό συστατικό, είναι η φυσιολογικώς ενεργός μορφή της νιασίνης και είναι η χημική μορφή της βιταμίνης Β₃ που βρίσκεται σε όλα σχεδόν τα προϊόντα πολυβιταμινών. Αν και το νικοτινικό οξύ και το νικοτιναμίδιο είναι τόσο στενά συνδεδεμένα χημικά, διαφέρουν κάπως στις φαρμακολογικές ιδιότητες.

Η πυριδοξίνη (Pyridoxine) λειτουργεί ως συνένζυμο στο μεταβολισμό των πρωτεϊνών, των υδατανθράκων και των λιπών. Πιο συγκεκριμένα, κατά το μεταβολισμό των πρωτεϊνών, συμμετέχει στην αποκαρβοξυλίωση των αμινοξέων, τη μετατροπή της τρυπτοφάνης σε νιασίνη ή σεροτονίνη και στην απαμίνωση και θείωση των αμινοξέων.

Το φυλλικό οξύ (folic acid) είναι απαραίτητο δια την σύνθεση του DNA και λειτουργία του πυρήνος των κυττάρων. Έλλειψη φυλλικού οξέως έχει σαν αποτέλεσμα την μη ταυτόχρονο ωρίμανση και λειτουργία του πυρήνος σε σύγκριση με την σύνθεση του DNA και της πρωτεΐνης του κυτταροπλάσματος.

Η υδροξυκοβαλαμίνη (hydroxocobalamin) χρησιμοποιείται στη θεραπεία και πρόληψη της ανεπάρκειας βιταμίνης Β12. Για τους ενήλικες, η καθημερινή απαίτηση της βιταμίνης Β12 είναι πιθανώς περίπου 1 έως 2 μικρογραμμάρια και αυτή η ποσότητα υπάρχει στις περισσότερες κανονικές δίαιτες. Ωστόσο, η βιταμίνη Β12 εμφανίζεται μόνο σε ζωικά προϊόντα και όχι σε λαχανικά και ως εκ τούτου οι αυστηρές χορτοφαγικές ή βιγανικές δίαιτες που αποκλείουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα μπορεί να παρέχουν ανεπαρκή ποσότητα, αν και η ανεπάρκεια μπορεί να μην είναι εμφανής εδώ και πολλά χρόνια.

Το παντοθενικό οξύ (pantothenic acid) είναι πρόδρομο μόριο του συνενζύμου Α, που συνδέεται με τον οξειδωτικό μεταβολισμό των υδατανθράκων, τη γλυκονεογένεση, τη σύνθεση λιπαρών οξέων, στερολών, στεροειδών ορμονών και πορφυρινών.

Το μαγγάνιο (manganese) απαιτείται για τη σύνθεση των βλεννοπολυσακχαριτών του χόνδρου, την χρήσης της γλυκόζης, την βιοσύνθεση των στεροειδών και για τη δράση της πυροσταφυλικής καρβοξυλάσης. Δεσμεύεται στην αργινάση του ήπατος και ενεργοποιεί πολλά ένζυμα.

Το ιώδιο (iodine) είναι ένα απαραίτητο ιχνοστοιχείο στην ανθρώπινη διατροφή, απαραίτητο για το σχηματισμό θυρεοειδικών ορμονών και χρησιμοποιείται σε καταστάσεις ενδείας ιωδίου και διαταραχές του θυρεοειδούς. Για την προφύλαξη και τη θεραπεία των διαταραχών έλλειψης ιωδίου μπορεί να χορηγηθεί ως ιωδιούχο κάλιο ή νάτριο, ιωδιούχο έλαιο ή ιωδιούχο κάλιο. Στην προ-χειρουργική αντιμετώπιση του υπερθυρεοειδισμού χρησιμοποιούνται ιώδιο και ιωδιούχα σε συνδυασμό με αντιθυρεοειδή φάρμακα όπως καρβιμαζόλη, θειαμαζόλη ή προπυλοθειουρακίλη.

Το ιώδιο έχει επίσης ισχυρή βακτηριοκτόνο δράση. Εμφανίζει δραστικότητα έναντι μυκήτων, ιών, πρωτόζωων, κύστεων και σπόρων. Το ιώδιο χρησιμοποιείται ως αντισηπτικό και απολυμαντικό γενικά ως διάλυμα 2% ή 2,5%.

Τα φλαβονοειδή (flavonoids) έχουν ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Το αποτέλεσμα αυτής της ιδιότητας είναι, η προστασία του οργανισμού από τις ελεύθερες ρίζες. Τα βιοφλαβονοειδή προστατεύουν και ενδυναμώνουν τα αιμοφόρα αγγεία και είναι κατάλληλα για τη ανακούφιση από τα αγγειακά ενοχλήματα.

Η ρουτοσίδη (rutoside) είναι ένα γλυκοσίδιο της φλαβονόλης που βρίσκεται σε πολλά φυτά και χρησιμοποιείται θεραπευτικά για να μειώσει την ευθραυστότητα των τριχοειδών αγγείων.

Το γλουταμικό οξύ (glutamic acid) είναι ένα μη απαραίτητο αμινοξύ που χρησιμοποιείται στη βιοσύνθεση των πρωτεϊνών. Εκτός από το ότι αποτελεί δομικό στοιχείο πρωτεϊνών, το γλουταμικό οξύ παίζει πρωταρχικό ρόλο στη νευρική ενεργοποίηση.

Η βιοτίνη (biotin) ενεργεί ως δραστικό συνένζυμο σε πολλές μεταβολικές εξεργασίες. Ενεργοποιεί ορισμένες καρβοξυλάσες πρωταρχικής αξίας στη σύνθεση αμινοξέων και λιπαρών οξέων και στον μεταβολισμό του νευρικού ιστού. Από μακρού χρόνου είναι γνωστή μια ιδιόμορφη συνδρομή που χαρακτηρίζεται από καρβοξυλασική ανεπάρκεια και εμφανίζεται σε νεογέννητα και παιδιά. Προσφάτως περιγράφτηκαν περιπτώσεις επίκτητης ένδειας σε βιοτίνη στα παιδιά και ενήλικες σε μακροχρόνια παρεντερική διατροφή, αιμοκάθαρση και περιτοναϊκή κάθαρση. Η βιοτίνη στερείται τοξικότητας.