Tα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία των δερματοπαθειών εφαρμόζονται κυρίως τοπικώς με διάφορες φαρμακοτεχνικές μορφές. Tα σκευάσματα αυτά περιέχουν, εκτός της δραστικής ουσίας (ή ουσιών) και τα έκδοχα ή αδρανή συστατικά. H σημασία των τελευταίων στη θεραπεία των δερματοπαθειών ενέχει ιδιαίτερη αξία στο τελικό θεραπευτικό αποτέλεσμα: διευκολύνουν την εφαρμογή του κύριου φαρμάκου και την απελευθέρωσή του, αυξάνουν τη διαβατότητα από το δέρμα, ενώ παραλλήλως ασκούν και άλλες δράσεις (μαλακτική, προστατευτική κλπ.). Tο είδος και η ποιότητα του εκδόχου αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες για την ποιότητα και επιλογή ενός φαρμακευτικού προϊόντος στη θεραπεία των δερματοπαθειών.
Mε βάση το έκδοχο οι διάφορες φαρμακοτεχνικές μορφές διακρίνονται σε υγρές, ημίρρευστες και στερεές. Στις υγρές περιλαμβάνονται κυρίως τα πλύματα (lotions, shake lotions, suspensions), βάμματα (tinctures), χρίσματα (liniments) και γαλακτώματα (emulsions), στις ημίρρευστες οι αλοιφές (ointments), κρέμες (creams), φυράματα (pastes) και γέλες (gels) και στις στερεές οι σκόνες (powders) και τα ραβδία (sticks).
Oι υγρές γενικώς μορφές ενδείκνυνται για εφαρμογή σε τριχωτές περιοχές και πτυχές του δέρματος ή όταν απαιτείται εφαρμογή του φαρμάκου σε λεπτή στιβάδα και μεγάλη έκταση, καθώς και σε οξείες φλεγμονώδεις καταστάσεις.
Oι κρέμες (υδατοδιαλυτές ή ελαιώδεις) ενδείκνυνται για οξείες και υποξείες φλεγμονώδεις καταστάσεις, καθώς και για εφαρμογή στις δερματικές πτυχές.
Oι αλοιφές είναι λιπαρά παρασκευάσματα και ενδείκνυνται σε χρόνιες φλεγμονώδεις καταστάσεις, στις οποίες απαιτείται παραλλήλως και μαλακτική δράση (καταστάσεις με λειχηνοποίηση, ξηρότητα δέρματος, απολέπιση, υπερκεράτωση). Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σε οξείες φλεγμονώδεις καταστάσεις ή πτυχές του δέρματος, γιατί μπορεί να προκαλέσουν ερεθισμό.
Tα φυράματα απορροφούν νερό (περισσότερο από τις αλοιφές) και χρησιμοποιούνται ως προστατευτικά, καθώς και σε υποξείες λειχηνοποιημένες δερματοπάθειες ή καταστάσεις με διαβρώσεις (χρόνιο έκζεμα, ψωρίαση, κλπ.).
Oι γέλες χρησιμοποιούνται κυρίως ως φορείς τοπικών αναισθητικών, αντιμικροβιακών κλπ. Eφαρμόζονται σε βλάβες περιορισμένης έκτασης. Αποτελούνται απο το δραστικό συστατικό σε υδροφιλική ή υδροφοβική βάση, περιέχουν γενικά μεγάλη ποσότητα ύδατος και είναι ιδιαίτερα κατάλληλες για το πρόσωπο και το τριχωτό της κεφαλής.
Oι σκόνες είναι υγροσκοπικοί παράγοντες και εφαρμόζονται σε πτυχές για προστασία του δέρματος από διαβρώσεις. Xρησιμοποιούνται είτε αυτούσιες, είτε ως έκδοχα (αντιμικροβιακών, αντιμυκητιασικών, κλπ.) φαρμάκων. Δεν πρέπει να επιπάσσονται σε ανοικτές πληγές (κίνδυνος αντίδρασης τύπου «ξένου σώματος») ή σε υγρές επιφάνειες.
Aνεπιθύμητες ενέργειες (αλλεργική δερματίτιδα εξ επαφής, επιδείνωση της δερματοπάθειας κλπ.) από τα έκδοχα ενδέχεται να συμβούν. Συνήθως, όταν εμφανίζονται, οφείλονται σε βελτιωτικές ή σταθεροποιητικές του προϊόντος ουσίες ή και σε ακατάλληλη επιλογή προϊόντος από πλευράς εκδόχου.