Ομάδα ATC: S01AX Άλλα οφθαλμολογικά κατά των λοιμώξεων

H χλωροεξιδίνη (chlorhexidine) είναι ένας αντιμικροβιακός παράγων, δραστικός έναντι ευρέος φάσματος Gram-θετικών και Gram-αρνητικών οργανισμών, ζυμομυκήτων, μυκήτων, ευκαιριακών αναερόβιων και αερόβιων. H χλωροεξιδίνη είναι κυρίως ένας “μεμβρανοδραστικός” παράγοντας που καταστρέφει την εξωτερική μεμβράνη των βακτηρίων. Eίναι ανενεργή σε σπόρια βακτηριδίων εκτός εάν οι θερμοκρασίες είναι υψηλές.

Η σιπροφλοξασίνη (ciprofloxacin) ανήκει στις κινολόνες, μια κατηγορία αντιβιοτικών που είναι κατάλληλη για τη θεραπεία λοιμώξεων ευρέως φάσματος. Η σιπροφλοξασίνη αναστέλει τη DNA γυράση κατά τέτοιο τρόπο ώστε να σταματά τον βακτηριακό μεταβολισμό και την αναπαραγωγή.

Η λεβοφλοξασίνη (levofloxacin) ως αντιβακτηριακός παράγοντας της ομάδας των φθοριοκινολονών δρα στο σύμπλεγμα DNA – DNA-γυράση και στην τοποϊσομεράση IV.

Η λομεφλοξασίνη (lomefloxacin) είναι μία βακτηριοκτόνος φθοροκινολόνη με δράση ενάντια σε ένα ευρύ φάσμα gram αρνητικών και gram θετικών οργανισμών. Η λομεφλοξασίνη ενεργεί επί της γυράσης του DNA και της τοποϊσομεράσης, ένζυμα τα οποία εμποδίζουν την υπερβολική συσπείρωση του DNA κατά τη διάρκεια της αντιγραφής ή μεταγραφής. Με την αναστολή της λειτουργίας τους, η λομεφλοξασίνη αναστέλλει τη φυσιολογική κυτταρική διαίρεση των μικροβίων.

Η μοξιφλοξασίνη (moxifloxacin) ανήκει στις κινολόνες β' γενεάς και είναι αποτελεσματική έναντι ενός ευρέος φάσματος μικροβίων, που ενοχοποιούνται για λοιμώξεις. Η βακτηριοκτόνος δράση της μοξιφλοξασίνης είναι αποτέλεσμα της αναστολής της τοποϊσομεράσης II (γυράση του DNA) και της τοποϊσομεράσης IV που απαιτούνται για την αναπαραγωγή του βακτηριακού DNA, την αντιγραφή την επιδιόρθωση και τον ανασυνδυασμό.

Η νορφλοξασίνη (norfloxacin) είναι ένα αντιμικροβιακό φάρμακο παράγωγο του καρβοξυλικού οξέως της κινολόνης για χορήγηση από το στόμα. Η νορφλοξασίνη αναστέλλει τη σύνθεση του μικροβιακού δεσοξυριβονουκλεϊνικού οξέος και είναι βακτηριοκτόνο.

Η οφλοξασίνη (ofloxacin) είναι ένα ευρέως φάσματος αντιβιοτικό που δραστηριοποιείται κατά και των δύο Gram-θετικών και Gram-αρνητικών βακτηρίων. Η οφλοξασίνη είναι βακτηριοκτόνος αφού μετά από την δέσμευσή της με την DNA γυράση των μικροβίων, αναστέλλει την αντιγραφή και μεταγραφή του DNA τους και επομένως την αναπαραγωγή τους.

Η ιωδιούχος ποβιδόνη (povidone-iodine) κατά την επαφή της με τους ιστούς απελευθερώνει βαθμιαία ιώδιο. Η μικροβιοκτόνος δράση της καλύπτει ένα ευρύ φάσμα gram θετικών και gram αρνητικών βακτηριδίων, μυκοβακτηριδίων, ιών και μυκήτων καθώς και ορισμένα πρωτόζωα, παράσιτα και σπόρους. Είναι υδατοδιαλυτή, έχει την ικανότητα να εισέρχονται στις μικρότερες πτυχές του δέρματος και των βλεννογόνων και η δράση τηςς δεν επηρεάζεται από την παρουσία αίματος, πύου ή νεκρωμένων ιστών.

Ο ψευδάργυρος (zinc) αποκλείει την εντερική απορρόφηση χαλκού από τις τροφές και την επαναρρόφηση του ενδογενούς εκκριθέντος χαλκού. Ο ψευδάργυρος προκαλεί μέσα στα εντερικά κύτταρα την παραγωγήμεταλλοθειονίνης, μιας πρωτεΐνης που δεσμεύει το χαλκό, αποτρέποντας έτσι την διέλευσή του στο αίμα. Ο δεσμευμένος χαλκός απομακρύνεται στη συνέχεια στα κόπρανα κατόπιν απόπτωσης των εντερικών κυττάρων.