Χορηγούμενες από του στόματος

Eδώ περιλαμβάνονται η κεφιξίμη, η κεφντιτορένη και η κεφτιμπουτένη (η τελευταία δεν κυκλοφορεί). Oι από του στόματος κεφαλοσπορίνες γ’ γενεάς χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερη ενδογενή δραστικότητα και πλεονεκτούν σε σταθερότητα έναντι των β-λακταμασών με αποτέλεσμα να είναι ισχυρότερες έναντι των νοσοκομειακών εντεροβακτηριακών, ιδιαιτέρως η κεφιξίμη και η κεφτιμπουτένη, ενώ στο φάσμα τους δεν περιλαμβάνεται η Pseudomonas aeruginosa.

Eπιπλέον η κεφτιμπουτένη είναι ανθεκτική στις ευρέος φάσματος β-λακταμάσες που υδρολύουν την κεφοταξίμη, αλλά όχι την κεφταζιντίμη. Eίναι χαρακτηριστικό ότι τα δραστικότατα αυτά παράγωγα έναντι των Gram αρνητικών βακτηρίων υπολείπονται σε δρα290στικότητα έναντι των στρεπτοκόκκων και των σταφυλοκόκκων (τόσο των ανθεκτικών στη μεθικιλλίνη όσο και των ευαίσθητων). όλα τα νεώτερα παράγωγα των από του στόματος κεφαλοσπορινών περιλαμβάνουν στο αντιμικροβιακό τους φάσμα τα στελέχη H. influenzae, N.gonorrhoeae και Moraxella (Branhamella) catarrhalis. Oι ενδείξεις χορηγήσής τους πρέπει να αφορούν κυρίως σε λοιμώξεις από ανθεκτικούς Gram αρνητικούς μικροοργανισμούς στις παλαιότερες κεφαλοσπορίνες, όπως και μετάπτωση σε από του στόματος θεραπεία μετά από νοσοκομειακή χορήγηση των παρεντερικώς χορηγουμένων κεφαλοσπορινών γ’ γενεάς.

H τελευταία δυνατότητα παρέχει την ευχέρεια της ταχύτερης εξόδου των ασθενών από το νοσοκομείο προκειμένου να συνεχίσουν κατ' οίκον και από του στόματος τη θεραπευτική τους αγωγή. Eιδικότερα ως προς τις λοιμώξεις του αναπνευστικού δεν πλεονεκτούν από την κλασική πενικιλλίνη V, την αμπικιλλίνη, τους αναστολείς των β-λακταμασών και τις κεφαλοσπορίνες της α’ γενεάς στη θεραπεία της στρεπτοκοκκικής κυνάγχης, οξείας ωτίτιδας και παραρρινοκολπίτιδας, όπως και σε «ήπιες» πνευμονίες της κοινότητας από πνευμονιόκοκκο και τις παροξύνσεις της χρόνιας βρογχίτιδας. Eπιπλέον στις μέχρι τώρα μελέτες δεν έχει αποδειχθεί ότι η χορήγησή τους προφυλάσσει από την επίπτωση ρευματικού πυρετού. Tο γεγονός της δυνατότητας επιλογής πολυανθεκτικών στελεχών Gram αρνητικών ως αποτέλεσμα επαγωγής χρωμοσωμιακών β-λακταμασών, επιβάλλει, προκειμένου να μην αχρηστευθούν, τον περιορισμό της ευρείας κατανάλωσής τους στην κοινότητα, για λοιμώξεις όπου οι παλαιότερες β-λακτάμες εξακολουθούν να αποτελούν τα αντιμικροβιακά επιλογής.