Βεκουρόνιο

Όπως ισχύει με όλους τους άλλους παράγοντες νευρομϋικού αποκλεισμού, οι δόσεις του βεκουρονίου πρέπει να εξατομικεύονται για κάθε ασθενή. Η μέθοδος αναισθησίας που χρησιμοποιείται, η αναμενόμενη διάρκεια της εγχείρησης, οι πιθανές αλληλεπιδράσεις με άλλα χορηγούμενα φάρμακα πριν ή κατά τη διάρκεια της αναισθησίας και η φυσική κατάσταση του ασθενούς θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όταν καθορίζεται η δόση. Συνιστάται η χρήση περιφερικού νευροδιεγέρτη για τον έλεγχο του νευρομϋικού αποκλεισμού και της ανάνηψης. Τα ακόλουθα δοσολογικά σχήματα συνιστώνται σαν γενικός οδηγός για την χορήγηση της αρχικής εφάπαξ ενδοφλέβιας δόσης και τις δόσεις συντήρησης που είναι απαραίτητες για να εξασφαλιστεί η κατάλληλη μυοχαλάρωση σε μικρής, μέσης και μεγάλης διάρκειας χειρουργικές επεμβάσεις με ισοζυγισμένη αναισθησία με ή χωρίς τη χρήση βεκουρόνιου για τη διευκόλυνση της ενδοτραχειακής διασωλήνωσης.

Δόση διασωλήνωσης: 0,08-0,10 mg βρωμιούχου βεκουρόνιου ανά kg βάρους σώματος.

Δόση για χειρουργικές επεμβάσεις μετά από διασωλήνωση με σουκκινυλχολίνη: 0,03-0,05 mg βρωμιούχου βεκουρόνιου ανά kg βάρους σώματος. Εάν έχει χρησιμοποιηθεί σουκκινυλχολίνη για διασωλήνωση, η χορήγηση βεκουρόνιου πρέπει να καθυστερήσει μέχρι ο ασθενής να ανανήψει από τον οφειλόμενο στη σουκκινυλχολίνη νευρομϋικό αποκλεισμό.

Δόση συντήρησης: 0,02-0,03 mg βρωμιούχου βεκουρόνιου ανά kg βάρους σώματος. Οι δόσεις συντήρησης είναι προτιμότερο να δίνονται όταν η συσπαστική απόκριση έχει επανέλθει σε ποσοστό 25% της συσπαστικής αντίδρασης αναφοράς.

Προσοχή στη χορήγηση:

• Σε παχύσαρκους ασθενείς πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ισχνή μάζα σώματος και η δόση να μειώνεται ανάλογα.
• Επειδή τα εισπνεόμενα αναισθητικά ενισχύουν τη δράση του βρωμιούχου βεκουρόνιου, οι δόσεις του πρέπει να μειώνονται όταν αυτά χρησιμοποιούνται.
• Σε περιπτώσεις χορήγησης μεγαλύτερων δόσεων, αρχικές δόσεις βρωμιούχου βεκουρόνιου 0,15-0,30mg/kg βάρους σώματος έχουν χορηγηθεί σε επεμβάσεις είτε με αλοθάνιο είτε με νευροληπτική αναισθησία χωρίς να σημειωθούν ανεπιθύμητες καρδιαγγειακές ενέργειες, εφόσον διατηρείται ο κατάλληλος αερισμός. Η χρήση των υψηλών αυτών δόσεων βρωμιούχου βεκουρόνιου μειώνει φαρμακοδυναμικά την έναρξη δράσης και αυξάνει τη διάρκεια δράσης.
• Στην καισαρική τομή και τη χειρουργική νεογνών δεν πρέπει να χορηγείται δόση μεγαλύτερη από 0,10mg/kg.

Όταν το βεκουρόνιο χορηγείται με συνεχή έγχυση, συνιστάται να δίνεται αρχική εφάπαξ δόση (δόση ED90 ή 2xED90) και μόλις αρχίσει η μείωση του νευρομϋικού αποκλεισμού, να αρχίζει η χορήγηση βεκουρονίου με έγχυση. Ο ρυθμός έγχυσης πρέπει να προσαρμόζεται κατάλληλα ώστε να διατηρείται η συσπαστική απόκριση σε ποσοστό 10% της συσπαστικής αντίδρασης αναφοράς.

Στους ενήλικες, ο ρυθμός έγχυσης που απαιτείται για τη διατήρηση του νευρομϋικού αποκλεισμού σε αυτό το επίπεδο, κυμαίνεται από 0,80 έως 1,40μg βρωμιούχου βεκουρόνιου/kg/min.

Απαιτείται επαναλαμβανόμενος έλεγχος του νευρομϋικού αποκλεισμού εφόσον ο απαιτούμενος ρυθμός έγχυσης ποικίλει ανάλογα με τον ασθενή και τη χρησιμοποιούμενη αναισθητική μέθοδο.

Νεογνά και βρέφη ηλικίας μέχρι ενός έτους

Λόγω των πιθανών μεταβολών της ευαισθησίας της νευρομϋικής σύναψης, ειδικά στα νεογνά (μέχρι 4 εβδομάδων) και πιθανώς στα βρέφη (μέχρι 4 μηνών) ενδείκνυται αρχική δόση ελέγχου 0,01 έως 0,02mg βρωμιούχου βεκουρόνιου ανά kg βάρους σώματος ακολουθούμενη από επαναληπτικές δόσεις μέχρι να επιτευχθεί 90% έως 95% καταστολής της συσπαστικής απόκρισης.

Οι δόσεις που απαιτούνται σε βρέφη 5 μηνών έως 1 έτους είναι ίδιες με των ενηλίκων. Πάντως, εφόσον ο χρόνος έναρξης δράσης του βρωμιούχου βεκουρόνιου σε αυτούς τους ασθενείς είναι σημαντικά βραχύτερος από των ενηλίκων και των παιδιών δεν απαιτούνται γενικά μεγάλες δόσεις για έγκαιρη ανάπτυξη καλών συνθηκών διασωλήνωσης.

Επειδή η διάρκεια δράσης και ο χρόνος ανάνηψης με το βρωμιούχο βεκουρόνιο είναι μακρύτερος στα νεογνά και στα βρέφη από ότι στους ενήλικες και τα παιδιά, οι δόσεις συντήρησης μπορούν να είναι μικρότερες και απαιτούνται λιγότερο συχνά.