Αντιθρομβίνη III

Στη συγγενή ανεπάρκεια, η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται για κάθε ασθενή, λαμβάνοντας υπόψη το οικογενειακό ιστορικό θρομβοεμβολικών επεισοδίων, τους πραγματικούς κλινικούς παράγοντες κινδύνου, και την εργαστηριακή αξιολόγηση.

Η δοσολογία και η διάρκεια της θεραπείας υποκατάστασης στην επίκτητη ανεπάρκεια αντιθρομβίνης ΙΙΙ εξαρτώνται από τα επίπεδα της αντιθρομβίνης στο πλάσμα, την παρουσία σημείων αυξημένου μεταβολισμού, την υποκείμενη νόσο και τη βαρύτητα της κλινικής κατάστασης του ασθενή. Η χορηγητέα ποσότητα και η συχνότητα χορήγησης πρέπει πάντοτε να καθορίζονται με βάση την κλινική αποτελεσματικότητα και την εργαστηριακή αξιολόγηση στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Ο αριθμός των μονάδων της αντιθρομβίνης που χορηγούνται, εκφράζεται σε Διεθνείς Μονάδες (IU), οι οποίες αντιστοιχούν στα σημερινά πρότυπα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO) για την αντιθρομβίνη. Η δραστικότητα της αντιθρομβίνης στο πλάσμα εκφράζεται είτε ποσοστιαία (σε σχέση με το φυσιολογικό ανθρώπινο πλάσμα) ή σε Διεθνείς Μονάδες (σε σχέση με τα Διεθνή Πρότυπα για την αντιθρομβίνη στο πλάσμα).

Μια διεθνής μονάδα (IU) δραστικότητας αντιθρομβίνης ΙΙΙ ισοδυναμεί με εκείνη την ποσότητα αντιθρομβίνης ΙΙΙ που υπάρχει σε 1 ml φυσιολογικού ανθρώπινου πλάσματος. Η συγκέντρωση αυτή θεωρείται ως 100%. Ο υπολογισμός της απαιτούμενης δόσης της αντιθρομβίνης βασίζεται στο εμπειρικό εύρημα ότι 1 IU αντιθρομβίνης ΙΙΙ ανά kg σωματικού βάρους αυξάνει τη δραστικότητα της αντιθρομβίνης ΙΙΙ στο πλάσμα κατά περίπου 1,5%.

Η αρχική δόση καθορίζεται με βάση τον ακόλουθο τύπο:

Απαιτούμενες μονάδες = σωματικό βάρος (kg) x [100-πραγματική δραστικότητα (%)] x 2/3.

Η αρχική στοχευμένη δραστικότητα αντιθρομβίνης, εξαρτάται από την κλινική κατάσταση. Όταν καθορίζεται η ένδειξη για την υποκατάσταση της αντιθρομβίνης, η δόση πρέπει να είναι αρκετή, ώστε να φτάσει τη δραστικότητα-στόχο (100%) και να διατηρήσει τα αποτελεσματικά επίπεδα (άνω του 80%).

Η δοσολογία πρέπει να καθορίζεται και να παρακολουθείται βάσει των εργαστηριακών μετρήσεων της δραστικότητας της αντιθρομβίνης ΙΙΙ. Οι μετρήσεις αυτές πρέπει να διενεργούνται τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα μέχρις ότου σταθεροποιηθεί ο ασθενής και στη συνέχεια μια φορά την ημέρα, κατά προτίμηση λίγο πριν από την επόμενη έγχυση του. Για τη διόρθωση της δοσολογίας πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τόσο τα σημεία του αυξημένου μεταβολισμού της αντιθρομβίνης, σύμφωνα με τον εργαστηριακό έλεγχο όσο και η κλινική πορεία. Η δραστικότητα της αντιθρομβίνης πρέπει να διατηρείται σε επίπεδα άνω του 80 % για τη διάρκεια της θεραπείας, εκτός εάν τα κλινικά δεδομένα υποδεικνύουν διαφορετικά αποτελεσματικά επίπεδα.

Η συνήθης δόση εκκίνησης στη συγγενή ανεπάρκεια είναι 30-50 IU/kg. Στη συνέχεια, η δοσολογία και η συχνότητα, καθώς και η διάρκεια της θεραπείας πρέπει να προσαρμόζονται στα βιολογικά δεδομένα και την κλινική κατάσταση.

Δοσολογία για νεογνά, βρέφη και παιδιά:
40-60 IU αντιθρομβίνης ΙΙΙ/kg βάρους σώματος/ημέρα, ανάλογα με την κατάσταση της πήξης του αίματος. Εάν η κλινική κατάσταση το απαιτεί, μπορεί να χρειαστούν, σε μεμονωμένες περιπτώσεις, υψηλότερες δοσολογίες. Τότε, η δραστικότητα της αντιθρομβίνης ΙΙΙ πρέπει να παρακολουθείται συχνότερα και να μην ξεπερνά το 120%.

Τρόπος χορήγησης
Διαλύετε το προϊόν και πραγματοποιείτε βραδεία ενδοφλέβια ένεση ή έγχυση του διαλύματος (μέγιστο 4 ml/min).